پیشوای ششم در تفسیر آیۀ شریفۀ: «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدیٰ وَ دِینِ الْحَقِّ، لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ» فرمود: ۶۴۴- «و اللّه ما نزل تأویلها بعد، و لا ینزل تأویلها حتّی یخرج القائم (ع). فإذا خرج القائم لم یبق کافر و لا مشرک بالإمام إلاّ کره خروجه، حتّی لو کان کافر أو مشرک فی بطن صخرة لقالت: یا مؤمن فی بطنی کافر فاقتله! ». «به خدا سوگند، این آیه تحقّق نیافته و تحقّق نمی یابد تا روزی که قائم (عج) ظهور کند. چون او ظهور کند هیچ کافر و یا مشرکی ظهور او را خوش نخواهد داشت، زیرا اگر کافر و یا مشرکی در دل سنگی باشد، آن سنگ خواهد گفت: ای مؤمن! در دل من کافری هست، آنرا به قتل برسان». این حدیث به خوبی می‌رساند که روز ظهور برای کافران روز سختی است و چیزی آنها را از دست انتقام الهی رهائی نخواهد داد و به هرکجا پناه ببرند، پناهگاهی نخواهند یافت.  [روزگار رهایی : ترجمه یوم الخلاص - صفحه ۵۰۴]