🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۶۹ 🌷 انقلاب درونی: داستان حضرت موسی(ع) بیش از هر سرگذشتی در قرآن آمده است. بدون‏ شک یکی از علّت های این تکرار، پندها و عبرت های مهم این داستان است. این آیات به یکی از حوادث عجیب و شگفت انگیز این داستان یعنی «ایجاد تحوّلی عمیق و سریع در وجود ساحران فرعونی» اشاره می کند. می دانیم که فرعون پس از دیدن معجزات حضـرت موسی(ع)، به او تهمت جادوگری زد و تصمیم گرفت زبردست ترین جادوگران مصر را جمع کرده، در رقابتی پیش چشم همه‏ ی مردم، موسی را شکست دهد و در همان ابتدا، نورِ دعوت او را خاموش کند. در حقیقت، جادوگران فرعونی، نوک پیکان حمله‏ ی فرعون به موسی و دعوت او بودند و جزء بزرگ ترین دشمنان او محسوب می شدند؛ امّا پس از مشاهده‏ ی معجزه‏ ی موسی فهمیدند که او جادوگر نیست و معجزات او از سنخ جادو نیست. از این رو در برابر دیدگان همه‏ ی مردم، در پیشگاه خدا به سجده افتادند و اعلام کردند که به خدای موسی و هارون ایمان آورده و از گذشته‏ ی خویش پشیمانند، و در برابر تهدید فرعون به مرگ، با نهایت شجاعت گفتند که دیگر به مرگ اهمیّتی نمی دهند و امید دارند که خدای مهربان از گناهانشان درگذرد و آنان را مشمول لطف خویش کند، و بدین ‏ترتیب، بزرگ ترین دشمنان موسی(ع) در چند ساعت یا کمتر به بهترین یاوران او تبدیل شدند. براستی این یکی از شگفت انگیزترین پدیده های این جهان است که انسانی می تواند در مدّت کوتاهی از اعماق تاریکی به آسمان پر نور پر کشد و از بند جهل و ظلمت رها شود. هرچند کیمیاگران در طول قرن ها نتوانستند به کیمیایی دست یابند که مس را به طلا تبدیل کند، خدای مهربان، کیمیایی در اختیار انسان قرار داده که می توانند با آن در مدّت کوتاهی مس وجودشان را به طلا تبدیل کنند. آن کیمیای بی نظیر، «توبه» است. توبه و پشیمانی از گذشته و بازگشت به سوی خدا و روشنایی و حقیقت، چنان اثر شگرفی در وجود انسان می گذارد که در مدّت کوتاهی او را به بهترین موجود تبدیل می کند، و به فرموده‏ ی قرآن، نه تنها کارهای بد انسان را می پوشاند، آن ها را به کارهای خوب تبدیل می کند ؛ چنان که اکنون ما از ساحران فرعون، از حرّ بن یزید ریاحی، از بُشْر حافی، از فضیلِ عیاض و دیگر توبه کاران نامی تاریخ، تنها نام نیکویی به زبان می آوریم و چنان لطف خدا شامل حال آنان شده که دیگر از گناهانشان سخنی نمی گوییم. این فرصتی طلایی است که تا پایان زندگی برای همه ی انسان ها وجود دارد و البته اراده ای مصمّم می خواهد که وجود خویش را با آن کیمیا احیا کند. در حدیثی از پیامبر گرامی اسلام می خوانیم: «هر کس تا یک سال قبل از مرگش توبه کند، خدا توبه اش را می پذیرد.» سپس فرمود: «یک سال زیاد است؛ هر کس تا یک ماه قبل از مرگش توبه کند، خدا توبه اش را می پذیرد.» سپس فرمود: «یک ماه زیاد است؛ هر کس تا یک جمعه قبل از مرگش توبه کند، خدا توبه اش را می پذیرد.» سپس فرمود: «یک جمعه زیاد است؛ هر کس یک روز قبل از مرگش توبه کند، خدا توبه اش را می پذیرد.» سپس فرمود: «یک روز زیاد است؛ هر کس قبل از اینکه با مرگ روبه رو شود، توبه کند، خدا توبه اش را می پذیرد.» البته ما نمی دانیم که مرگمان کی فرا می رسد؛ بنابراین نباید تأخیر کنیم و کار امروز را به فردا بیفکنیم. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛