📖 آیا طنز نوعی لغو محسوب می‌شود؟ 🧐 قصه‌های تمثیلی، نمایشی و گفتاری طنز از دایره‌ی لغو خارج است، زیرا ارباب لغت، لغو را به کلام باطل، بیهوده، بی‌فایده و فحش در گفتار معنا کرده‌اند. (مصباح‌المنیر. صفحه۷۶۲) 👌 راغب در مفردات گوید: الّلغو مِن‌الکلام مالایُعتدُّ به و هُوالّذی یورَدُ لاعن رویّةٍ و فکرٍ ... و قد یُسمّی کُل کلامٍ قبیحٍ لغواً؛ لغو کلامی غیرقابل اعتناست و از روی تأمل و تفکر ایراد نمی‌گردد. گاه به هر کلام زشت لغو گفته می‌شود. (مفردات الفاظ قرآن. صفحه۴۷۲) 👌 قرآن کریم در اوصاف بهشتیان می‌فرماید: «لایَسمَعونَ فیها لَغواً و لا تَأثیماً» بهشتیان در بهشت سخن بی‌فایده و زشت نمی‌شنوند. (سوره واقعه. آیه۲۵) 👌 بنابر تعریف فوق از لغو، طنز با لغو تفاوت ماهوی دارد، زیرا هرگاه پدیده‌ای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اخلاقی-تربیتی با بیانی شیرین و دل‌نشین نقد شود تا در دلها بنشیند و کسی را نرنجاند، به آن طنز گفته می‌شود که گاه نیز با زبان تمثیل، قصه و حکایت ارائه می‌شود. از این‌رو، نمی‌توان گفت هر تمثیل، کنایه و قصه‌ای، بیهوده، باطل و لغو است. کلامی که از روی تأمل و تفکر و با زبان استعاره، کنایه و قصه بیان شود و حامل پیام مهم باشد نه تنها قبیح و باطل نیست، بلکه مستحسن و زیبا است و می‌توان گفت بخش قابل‌توجهی از قرآن کریم با زبان کنایه، تمثیل و استعاره آمده است، در‌حالی‌که خداوند از کتابش با ذکر حکیم، کتاب حکیم و کتابی مستحکم یاد می‌کند. 📎📎📎 منبع: (طنز در آیینه فقه. عزیزالله زارع آملی. ص۱۰۳-۱۰۴) @tarzetanz