#کودکان_مهدوی #تربیت_فرزند
💠سه دوره ی زندگی💠
1⃣ هفت سال اول یا دوران بازی، کودکی و آزادی
در هفت سال اول بگذارید بچه بازی کند جلوی بازی او را نگیرید. بعضی ها از یک بچه پنج ساله توقع کارهای آدم بزرگ را دارند، بعضی ها هم در این سن فشار می آورند که قرآن رو حفظ کند و همه هم او را تشویق می کنند. اگر خود بچه از روی میل خودش قرآن رو حفظ می کند، تشویق اشکالی ندارد ولی در این سن بچه این کارها رو برای خدا نمی کند، برای اعتقاداتش نمی کند؛ یا برای تشویق دیگران این کار را می کند یا برای ترس است. در کل نباید برای قرآن حفظ کردن حتی چند تا سوره، برای نماز و مسجد به بچه فشار آورد.
محیط بچه را تا هفت سال سالم کنید، اسباب بازیهایش را سالم انتخاب کنید و سخنی که در اطرافش گفته می شود سخن سالم باشد بعد بگذارید بازی اش را بکند تا رشد طبیعی اش را به دست آورد و از هفت سالگی شروع به تعلیم و تربیت کنید.
امام می فرماید: "دع ابنک یلعب سبع سنین" بگذارید بچه تا هفت سال بازی اش را بکند، رشدش را بکند. هر کسی یک هاضمه ای دارد یک استعدادی دارد.
تا هفت سالگی بگذارید بازی اش را بکند اما در عین حال توجه کنید که بچه دارد نگاه می کند و هر چیز اطرافش را کپی می کند در واقع او مانند یک ضبط صوت همه چیز را ضبط می کند.
در این هفت سال باید محیطش سالم باشد یعنی نگویید بچه است نمی فهمد. حتی مادر برای شیر دادن خوب است بسم الله بگوید و با وضو باشد، سخنی که در اطراف فرزند گفتگو می شود حرفهای صحیح باشد ولو بچه ی شیرخوار باشد. کمی بزرگتر که شد، حرف از خدا و معنویات و کمالات بزنید مثلا پدر بپرسد این غذا را که به ما داده؟ مادر بگوید خدا. و یا مادر بپرسد امروز پولی گیرت آمد؟ پدر بگوید بله خدای تعالی به من محبت کرد.
اگر محیط بچه سالم باشد فطرتش او را تربیت می کند. این که می بینید بچه بد می شود به خاطر اینست که محیطش بد است. شما وقتی یک شیشه مربا دارید، آن را در گرما نمی گذارید بلکه در یخچال می گذارید که شکرک نزند. بچه هم همینطور باید او را جایی بگذارید و طوری او را تربیت کنید که اخلاقش خراب نشود.
◀️ ادامه دارد......
•♡ټاشَہـادَټ♡•