✅👈 امام خمینی رحمة الله علیه 🔶 قلب انسان مانند آينه صاف و روشن است، و بر اثر توجه فوق العاده به دنيا و كثرت معاصى كدر مى‏شود؛ ولى اگر انسان لا اقل صوم را براى‏ حق تعالى خالص و بى‏ريا انجام دهد (نمى‏گويم عبادات ديگر خالص نباشد، همه عبادات لازم است خالص و بى‏ريا انجام گيرد.) 🔶 اين عبادت را كه اعراض از شهوات، اجتناب از لذات، و انقطاع از غير خداست در اين يك ماه بخوبى انجام دهد، شايد تفضل الهى شامل حال او شده آينه قلبش از سياهى و كدورت زدوده گردد؛ و اميد است كه او را از عالم طبيعت و لذات دنيوى منحرف و منصرف سازد؛ و آنگاه كه مى‏خواهد وارد «شب قدر» شود، نورانيتهايى كه در آن شب براى اوليا و مؤمنين حاصل مى‏شود به دست آورد. 🔶 و جزاى چنين روزه‏اى خداست؛ چنانكه فرموده است:«أَلصَّوْمُ لِى وَ أَنَا أُجْزى‏ بِهِ». روزه براى من است، و من خود جزا و پاداش آن هستم. چيز ديگر نمى‏تواند پاداش چنين روزه‏اى باشد. جنات نعيم در مقابل روزه او بى‏ارزش بوده نمى‏تواند پاداش آن به حساب آيد. 🔶 ولى اگر بنا باشد كه انسان به اسم روزه دهان را از مطعومات ببندد و به غيبت مردم باز كند و شبهاى ماه مبارك رمضان، كه مجالس شب نشينى گرم و داير بوده وقت و فرصت بيشترى است، با غيبت، تهمت و اهانت به مسلمانان به سحر انجامد، چيزى عايد او نمى‏شود و اثرى بر آن مترتب نمى‏گردد. 🔶 بلكه چنين روزه‏دارى آداب مجلس مهمانى حق را رعايت نكرده، حق ولی نعمت خود را ضايع نموده است‏. 📚 جهاد اکبر، ص ۴۳ 🆔لینک کانال👈 https://eitaa.com/tavasolitabrizi