♦️حال و هوای مناجات شعبانیه(۱) دعاکننده در این مناجات شریف باوجود اینکه می داند که خدا به همه نیازها و حوایج او آگاه است(تعرف ضمیری) و با وجود اینکه می داند قلم سرنوشت سراسر امور را مقدر کرده است(و قد جرت مقادیرک علی) اما باز هم تلاش می کند تا توجه خاص خدا را به خود جلب کند. فضای مناجات شعبانیه درباره حوایج دنیوی و حتی مغفرت_ که در بیشتر دعاها مفهومی کلیدی است_ نمی باشد بلکه دعا کننده تلاش می کند با ورود به ساحت های رحمت خاصه، بهره ای از دریای رحمت الهی ببرد چرا که بر اساس آموزه‌های اهل بیت علیهم السلام دعا این توان را دارد که تقدیر را دگرگون کند(بعد ما ابرم ابراما) اگر انقطاع از اسباب حاصل شد(هربت الیک) و چاشنی استکانت و تضرع همراه گردید(مستکینا لک متضرعا الیک) و حالت رجا در دل طلایی گردید آنگاه است که زمینه برای استماع دعا و ندا و استقبال از نجوای دعاکننده فراهم می شود. به رحمت سرزلف تو واثقم ورنه کشش چو نبود از آن سو چه سود کوشیدن! مناجات خواندن برای همه میسر است اما مناجات کردن کار ساده‌ای نیست و حال و هوای خود را دارد. اصولا آدمی که تا عمق جان تعلق و وابستگی به اسباب دارد، آدمی که قلبش شلوغ است و نجوایی ندارد مجالی هم برای مناجات کردن ندارد... خدا کمک کند حالی داشته باشیم و تا چیزی از شعبان باقی است مناجاتی کرده باشیم همان شعبانی که محفوف به رحمت الهی است.. (شعبان الذی حففته بالرحمة و الرضوان...) قدری دل ها را خلوت کنیم... ماه خدا در راه است و رحمت شعبانیه در آستانه گذر!! (ادامه دارد) #استاد_رفیع_پور #مناجات_شعبانیه تذکره الاولیاء @tezkar