همهٔ موجودات عالم ، قبل از وجود عینی ، موجود به وجود علمی بوده اند. تمام موجودات ، در علم الهی حضور داشته اند. لذا مخاطب به خطاب "کُن" الهی شدند و از علم به عین آمدند. همانگونه که خداوند با امر "کُن" موجودات را از وجود علمی به وجود عینی ، به شکل تجلی [نه به شکل تجافی] نازل می کند ، اولیاء الهی هم می توانند به مقامی برسند که حقایقی به امر آنها در نظام عینی تحقق پیدا کند. عارف به وسیلهٔ همت بلندی که دارد ، قدرت خلاقیت پیدا می کند و به اذن الله می تواند خلق کند و می توانند به امر خود ایجاد و انشاء کند. سید یوسف ابراهیمیان آملی ارمغان آسمان (شرح رساله انسان در عرف عرفان) صفحه ۲۷۴ ♦️کانال تذکرة الاولیاء @tezkar