📌در سومين جمله مى‌فرمايد: «تحمل ناراحتى‌ها گور عيب‌هاست»؛ (وَ الْاِحْتِمَالُ قَبْرُ الْعُيُوبِ) . اشاره به اين‌كه بسيار مى‌شود انسان از رفتار بعضى از دوستان و آشنايان و يا حتى افراد عادى ناراحت مى‌گردد و يا مشكلات و مسائلى در زندگى پيش مى‌آيد كه انسان را نگران مى‌سازد. كسانى كه اين‌گونه ناملايمات را تحمل كنند به فضيلت بزرگى دست يافته‌اند كه عيوب انسان را مى‌پوشاند و به عكس، افراد ناصبور و بى‌حوصله داد و فرياد بر مى‌آورند و به سخنان يا كارهايى آلوده مى‌شوند كه سر تا پا عيب است. اين احتمال در تفسير اين جمله نيز هست كه بسيارى از بى‌تابى‌هاى انسان بر اثر شكست‌هايى است كه در زندگى براى او پيش آمده كه اگر بى‌تابى نكند ديگران از اين شكست‌ها كه بر اثر ندانم‌كارى‌ها به وجود آمده باخبر نمى‌شوند و به اين ترتيب عيوب او پوشانيده خواهد شد. در غير اين صورت همه از نقطه‌هاى ضعف او باخبر مى‌گردند. مرحوم سيّد رضى به دنبال اين سه جملۀ حكمت‌آميز اضافه مى‌كند كه در روايتى از امام عليه السلام تعبير ديگرى در اين باره ديده مى‌شود كه فرمود: «مسالمت‌جويى وسيلۀ پوشاندن عيب‌هاست»؛ (وَ رُوِيَ أَنَّهُ قَالَ فِي الْعِبَارَةِ عَنْ هَذَا الْمَعْنَى أَيْضاً: «الْمُسالِمَةُ خِبَاءُ الْعُيُوبِ») . «خباء» به معناى خيمه است و محلى كه چيزى را در آن مى‌توان پيدا كرد. گر چه تعبير به «مسالمت» با «احتمال» تفاوت زيادى ندارد ولى «احتمال» اشاره به خويشتن‌دارى و «مسالمت» اشاره به خوش‌رفتارى با مردم است. در واقع «احتمال» مفهومى در رابطه با خويشتن دارد و «مسالمت» در رابطه با ديگران
━💠🍃🖤🍃💠━
@thaqalayn110