🌷 بسم‌الله الرحمن الرحیم 🌷 🌸 وَ قَالَ (علیه السلام)، الْفَقِيهُ كُلُّ الْفَقِيهِ مَنْ لَمْ يُقَنِّطِ النَّاسَ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ، وَ لَمْ يُؤْيِسْهُمْ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ، وَ لَمْ يُؤْمِنْهُمْ مِنْ مَكْرِ اللَّهِ.،  💢 👈 فقيه كامل كسى است كه مردم را از آمرزش خدا مأيوس، و از مهربانى او نوميد نكند، و از عذاب ناگهانى خدا ايمن نسازد، 🟢 ✍ همواره برای وصول به مقصد لازم است، دو نیرو به کار گرفته شود که عبارتند از، نیروی محرک، و نیروی بازدارنده، نیروی محرک کمک کننده برای آغاز حرکت است، و هر چه قوی تر باشد حرکت با سرعت بیش تری انجام می شود، در این میان نیروی باز دارنده نیز وجود دارد، این نیرو برای حفظ تعادل است، و برای پیشگیری از خطرات به ویژه در مسیرهای پُر خطر است، آدمی برای رسیدن به کمال و تقرب الهی خلق شده است، و انگیزه های لازم برای این امر در درون و بیرون وجود انسان به وسیله انبیاء اولیا و تعلیمات آسمانی مهیا شده اند، از دیگر سو هوای نفس آدمی و وسوسه های ابلیس که دشمن قسم خورده انسان است، او را همواره به خود مشغول می سازد، تا از مسیر منحرف شده، و یا به پرتگاه سقوط نماید، نیروی باز دارنده برای پیشگیری از چنین خطراتی است، تمامی انبیاء بشارت دهنده و انذار دهنده بودند، و همه افرادی که خط آنان را ادامه می دهند نیز از این دو امر برخوردار هستند، در واقع این همان موضوع خوف و رجا یا همان بیم و امید است که به عنوان دو بال برای رسیدن به سعادت استفاده می شوند، هیچ یک از این دو نباید بر دیگری فزونی یابد، چرا که اگر بیم فزون باشد آدمی به سمت نا امیدی کشیده می شود، و انسان مایوس گرفتار انواع معصیت می شود، چرا که گمان می کند دیر شده و پرهیز از گناه و انجام عبادت و طاعت الهی سر انجام و نتیجه ای نخواهد داشت، بر عکس نیز وجود دارد، اگر امید بیش تر باشد انسان نسبت به انجام گناه بی تفاوت می شود. 📚 نهج البلاغه، حکمت 90، 🤲 اللهم عجل لولیک الفرج 🤲 🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱