در تفسیر شریف منهج الصادقین،در انتهای بحث مربوط به ایة الکرسی از عبد الله بن عوف آورده شده است که: شبی در خواب دیدم که قیامت ظاهر شده و رستخیز برخاسته و هول هیبت بر دلها نشسته و آثار و نشانه‌های«یوم یفر المرء من اخیه و امه و ابیه و صاحبه و بنیه؛روزی که انسان از برادر و مادر و پدر و دوست و فرزندانش فرار می‌کند» پیدا گشته و خلایق را در صف بداشته‌اند.مرا آوردند،و حساب من را کردند و آنگاه مرا به بهشت بردند،چون به بهشت در آمدم و قصرهایی بلند و کوشهایی مزین به من عرضه کردند که از زیبایی و نیکویی آن متعجب ماندم؛گفتند:خانه‌هایش را بشمار!چون بشمردم،صد و هفتاد و پنج خانه بود.پس،به من گفتند:اینها،همه از آن توست.از شدت شادی از خواب پریدم و خدای را شکر گفتم و چون صبح شد،نزد محمد بن سیرین رفتم (او در تعبیر خواب کامل بود و علم بالایی داشت) این خواب را برایش تعریف کردم.گفت:«چنان می‌نماید که تو ایة الکرسی را بسیار می‌خوانی؟» گفتم:بلی،ولیکن تو این را از کجا گفتی؟ گفت از اینجا که ایة الکرسی پنجاه کلمه است و صد و هفتاد و پنج حرف،چون این را شنیدم،از فضل و علم و مهارت او در علم تعبیر خواب و علم قرآن،بسیار تعجب کردم.