📌روشنفکر دانشگاهی و قصههای میدان
✍🏻 سید محمدمهدی موسوی
🔸دکتر نعمتالله فاضلی در مقالهای با عنوان "قصههای میدان" بر این نکته تاکید میکند که چرا اساتید دانشگاهی که بعضاً در رسانهها از آنها به عنوان "روشنفکر دانشگاهی" یاد می شود، در حوزه عمومی مشارکت کمتری دارند. وی البته در این نوشته از سه دهه تجربه زیسته خود در امر مشارکت در حوزه عمومی قلم زده و بر این نکته تاکید میکند که گرچه دهها هزار مدرس دانشگاهی در کشور داریم اما شمار اندکی از آنها از طریق فضاهای مجازی و در بستر کلی رسانه به فعالیت و کنشگری میپردازند.
🔹 ورای دیدگاه این استاد دانشگاه و جامعهشناسِ شناختهشده، آنچه حائز اهمیت است این که البته حضور در حوزه عمومی برای دانشگاهیان علوم اجتماعی، امر غریب و ناشناختهای نیست اما واقعیت آن است که تعداد مشارکتکنندگان در این مجال بسیار اندک است و لذا این امید میرود که اساتید و نخبگان دانشگاهی بیش از پیش این احساس مسئولیت را پیدا کنند که در حوزه عمومی و به خصوص ناظر به تأثیرگذاری بر فرهنگ عمومی مشارکت بیشتری داشته و به رسالت خویشتن در این باره به نحو شایستهای جامه عمل بپوشانند.
🔸لزوم دغدغهمندی و احساس مسئولیت ایجاب می کند که اساتید دانشگاهی از ظرفیت و بستر رسانه و فضای مجازی برای هوشیارسازی جامعه نسبت به اولویتهای اجتماع بهره لازم را ببرند و حال آن که متاسفانه بخش قابل توجهی از اساتید و نخبگان با وجود اشراف به اهمیت این موضوع کمتر به دنبال مشارکت و کنشگری در این عرصه هستند. دغدغه رشد و ارتقای شغلی و گاه عافیتطلبی در این باره باعث شده که برخی از اساتید آن طور که باید و شاید در این مجال، نقشآفرینی مورد انتظار را نداشته باشند.
🔹به تعبیر جالب دکتر فاضلی، فعال حوزه عمومیبودن هرچند گاه محرومیتها و محدودیتهایی به همراه دارد اما در درون خود واجد شیرینیها و دلخوشیهایی است از جمله این که فرد کنشگر و دغدغهمند در این زمینه قبل از هر چیز دیگری به ارتقای سرمایه اجتماعی خود کمک می کند و بدین سان، شکلی از رضایت حرفه ای به جهت توجه به آرمانهای جمعی حاصل می شود.
🔸از سوی دیگر در رهگذر از این کنشگریها، شناخت استاد دانشگاه نسبت به واقعیتها و تحولات اجتماعی و الزامات و بایستههای آن به نحو چشمگیری افزایش مییابد و این مهم کمک میکند که در امر تصمیمسازی برای تصمیم گیرانِ عرصه اجتماعی و سیاسی و فرهنگی به شکل شایستهتری نقشآفرینی داشته باشد.