💢مشکل و راه‌حل در مسئلۀ فلسطین
✍️احمد زیدآبادی:
🔰چه آن را یک توطئۀ بین‌المللی بنامیم و چه دست تقدیر بدانیم در اصلِ واقعیت آن 27 هزار کیلومتر مربع حاشیۀ جنوب شرقی دریای مدیترانه تفاوتی نخواهد کرد. واقعیت این است که تغییر و تحولات خونین و نکبت‌بار قرن 20، چندین میلیون یهودی و عرب را در آن نقطه از دنیا در کنار هم قرار داده است.
⭕️آنها هر حسی که به یکدیگر داشته باشند، ناگزیرند با هم راه همزیستی مسالمت‌آمیز در پیش گیرند. نه می‌توان تاریخ را به نقطۀ صفر رساند و نه می‌توان واقعیتی با عمر حداقل یک قرن را نادیده گرفت. راه همزیستی مسالمت‌آمیز یهودیان و عرب‌ها در آنچه "سرزمین مقدس" نامیده می‌شود، یا تشکیل کشور واحدی از رود تا دریا با حقوق مساوی تمام آنان است و یا به رسمیت شناختن دو کشور جدا از هم در محدوده‌ای که قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل حدود و ثغور آن را تعیین کرده است. راهِ مقدور و مطلوب دیگری قابل تصور نیست. تنها راه نامقدور و نامطلوب، حذف و نادیده‌انگاری یکی توسط دیگری است که آن هم به حادثه‌ای چون عملیات خونین 7 اکتبر از یک طرف و فجایع پس از آن در نوار غزه از طرف دیگر منجر می‌شود.
⭕️آن دسته از یهودیان افراطی که خواهان برپایی نظامی آپارتاید در کرانۀ باختری و اسیر کردن میلیون‌ها فلسطینی در گتوهای پراکنده و از هم جدا هستند، در تحلیل نهایی مسئول عملیات هولناک توفان الاقصی شناخته می‌شوند و آن عرب‌هایی که با نفی واقعیتِ حضور میلیون‌ها یهودی در آن سرزمین، نابودی اسرائیل را به عنوان هدف و مبارزۀ مسلحانه را به عنوان استراتژی خود برگزیده‌اند، ثمرۀ نهایی انتخاب‌شان همان است که این روزها در نوار غزه تجربه می‌کنند.
⭕️زخم یک قرنۀ مسئلۀ فلسطین بیش از هر زخم بین‌المللی دیگری دوام آورده و خونریزی داده است. اگر قرار به التیام آن نباشد، جنگ کنونی غزه تنها یکی از خونریزی‌های مرحله‌ای آن خواهد بود. این زخم فقط در صورتی قابل التیام است که شورای امنیت سازمان ملل، طرح صلحی مشخص و با جزئیات روشن و غیرقابل تفسیرهای دلبخواهانه تهیه و تدوین و آن را در همین شرایطی که چهرۀ منفور و کثیف جنگ خود را به نمایش گذاشته است، به عنوان امری الزام‌آور و تخطی‌ناپذیر به تمام طرف‌های مناقشه و اعضای جامعۀ بین‌المللی ارائه کند.
🔺در واقع در آن صورت است که صف کسانی که می‌خواهند بخشی از راه‌حل این بحران تاریخی باشند از صف کسانی که بخشی از مشکلند، از یکدیگر سوا خواهد شد.
بدبختانه در شرایط حاضر و در فقدان یک طرح صلح مشخص و متوازنِ برخودار از مشروعیت بین‌المللی، همۀ اطراف قضیه این امکان را پیدا کرده‌اند که خود را راه‌حل و طرف مقابل را مشکل معرفی کنند و به این بهانه بر دامنۀ خونریزی ها بیفزایند.
برای این مقصود، فعالان صلح در سرتاسر جهان لازم است اعضای شورای امنیت سازمان ملل را برای تدوین و ارائۀ یک طرح صلح عادلانه و متوازن برای مسئلۀ فلسطین تحت فشار بگذارند و تلاش‌شان را به این سمت و سو هدایت کنند.
🔺جمهوری اسلامی هم به عنوان طرفی که عملاً خود را تا بن‌ِدندان، درگیر ماجرای فلسطین کرده است، لازم است یک بار و برای همیشه تکلیف نهایی خود را با این موضوع روشن کند و به صراحت بگوید که سرانجام طرفدار صلح در آن منطقه است یا جنگ؟ اگر حامی صلح است با توجه به نفوذ و ابزارهای مؤثری که در منطقه دارد، می‌تواند نقشِ مهمی در زمینۀ تدوین طرح آن در سازمان ملل به عهده بگیرد و اگر خواهان جنگ است، جنگ همان است که در نوارغزه جریان دارد، باتمام بی‌رحمی و سنگدلی و احتمال گسترش آن به کشور ما.
📚کانال تحلـیـلی_خبـــری "طلــــوع"
🔹@tolova_talash