‍ محمد علی شاه قاجار پس از تاجگذاری سعی کرد خزانه خالی‌ای که میراث پدرش مظفرالدین شاه بود را به هر طریق ممکن پُر نماید. وی در مقابل دریافت یکصد و بیست هزار تومان پول از دولت‌های روس و انگلیس، توافقی را امضاء کرد که به این دو کشور اجازه داده می‌شد در امور داخلی ایران دخالت نمایند. شاه در ابتدای توافق، شروط خود را گنجاند که چنین بود: شرط اول: جان و مال و تاج علیحضرت محفوظ بماند. شرط دوم: رعیت هر زمان شورش کند، روس و انگلیس علاج نمایند. شرط سوم: هر زمان شاه ایران قرض بخواهد، این دو دولت بدهند. به عنوان مثال به توپ بستن مجلس در تیرماه هزار و دویست و هشتاد و هفت و دستگیری و اعدام بسیاری از مشروطه‌خواهان توسط روس‌ها، پیرو همین توافق با محمدعلی شاه بود که روس‌ها براساس آن به یاری شاه ایران آمدند. در ادامه این توافق، شرایط روس و انگلستان ذکر شد: شرط اول: بدون اجازه روس و انگلیس شاه امتیازی به احدی ندهد. شرط دوم: بدون اجازه و اطلاع دولتین روس و انگلیس، شاه حق گرفتن مالیات ندارد. شرط سوم: در هر اداره و نهادی از ایران، باید یک شخص با تایید دولتین روس و انگلیس، به عنوان نماینده این دو دولت حضور داشته و حق نظارت و در صورت لزوم دخالت در تصمیمات را داشته باشد. شرط چهارم: قوای نظامی ایران، تحت اداره دولتین روس و انگلیس باشد. شرط پنجم: بدون اجازه دولتین روس و انگلیس، شاه حق استقراض از دولت دیگری نداشته باشد. روس‌ها و انگلیسی‌ها که خیالشان از بابت شاه ایران آسوده گشته بود، شروع به تقسیم و تجزیه ایران کرده و بر همین اساس قرارداد 1907 را در سن پترزبورگ امضاء کردند. به موجب این قرارداد، ایران به سه منطقه تقسیم شد. قسمت شمال تحت نفوذ روسیه، قسمت جنوب تحت نفوذ بریتانیا و یک منطقه بی‌طرف در مرکز که با حکومت محمدعلی شاه و نظارت این دو دولت اداره می‌شد. ایرج میرزا شاعر نامی در اعتراض به این توافق سرود: گویند که انگلیس با روس عهدی بسته است تازه امسال افسوس که کافیان این ملک بنشسته و فارغند ازین حال کز صلحِ میان گربه و موش بر باد رود دکان بقال منابع محمدعلی شاه و مشروطیت، ناصر نجمی پایان کار محمدعلی شاه قاجار (سیمای محمدعلی شاه قاجار) شیخ الاسلامی @tonnel_zaman