عربی: زبانی بادوام اندکی پس از فتوحات اسلامی، زبان عربی، به عنوان زبان تکامل‌یافتۀ امپراتوری اسلامی پدیدار گشت. همچنین، این زبان ابزارِ تفکر بود و قرار بود در قرون وسطی نیز، به همین ترتیب، دوام داشته باشد. 1400 سال است که زبان عربی همان شکلی را که در دوران عظمت عرب به خود گرفته بود حفظ کرده است. شاید بتوان گفت در سراسر جهان، هیچ زبانی چنین دوامی نداشته است. تیتوس بورکهارت (Titus Burckhardt) در کتاب فرهنگ شمال آفریقا در اسپانیا (Titus Burckhardt) می‌گوید: «زبان‌ها، با گذر زمان، فقیرتر می‌شوند، نه غنی‌تر، و ویژگی اصلی زبان عربی، که با گذر زمان کهنه نمی‌شود، این است که خود را در فراوانی واژگان و طیف گسترده اصطلاحاتش نمایان می‌کند.» در عصر ما، عربی یگانه زبانی است که در آن، شخصی عادی، حتی از اعراب نیمه‌باسواد، می‌تواند اشعار متعلق به قرن ششم میلادی را بخواند و محتوایش را بفهمد. همۀ زبان‌ های باستانی دنیا یا از بین رفته‌‌اند یا این‌که به‌شدت، تغییر کرده‌اند. دیگر زبان‌ها نیز، در مقایسه با زبان‌های باستانی، قدمت کمتری دارند. 🟢@tonnel_zaman