🔹 علی اکبر(ع) شجاعت را از علی مرتضی(ع)به ارث برده بود علامه مجلسی نقل می‌كند: آن حضرت به هر جانب روی می‌آورد گروهی را به خاک هلاكت می‌افكند، «فَلَمْ يَزَلْ يُقاتِلُ حَتِّي ضَجَّ النَّاسُ مِنْ كَثْرَةِ مَنْ قَتَلَ مِنْهُم. وَ رُوِيَ اَنَّهُ قَتَلَ عَلي عَطَشِهِ مَأةً وَ عِشْرينَ رَجُلاً ثُمَّ رَجَعَ اِلي اَبيهِ … فَلَمْ يَزَلْ يُقاتِلُ حَتَّي قَتَلَ تَمامَ الْمَأتَيْنِ …» به قدری از آن لشكر كُشت كه از كثرت كشته به شيون آمدند و روايت شده علی اكبر عليه‌السلام با آن كه تشنه بود ۱۲۰ نفر را به درک واصل كرد، آن گاه نزد پدر بازگشت … دوباره به ميدان آمد و آن قدر جنگيد تا كشته‌ها به دويست نفر رسيد. 📚منبع بحارالانوار، علامه مجلسی، ص ۴۳