زمزمه تخریب بقیع، سبک. نبستم به کس دل دستگاه.همایون گرد و غبار غم را. شعله زده به سینه من زائر قبور. خراب این مدینه آنجا که گریه ها هم خاموش و بی صدا شد هرکس بمیرد از غم آن سرزمین روا. شد واویلتا واویلا (۴) آنجا که بغض سینه که میشود گلو گیر حتی جوان ز غربت. میشد ز غصه اش پیر خاکش همیشه سرخ و هوای ان غباری است از گریه های زهرا. مدینه آیینه کاری است واویلتا واویلا (۴) اهل مدینه باب. عداوت و گشوده اند بر اهل بیت عصمت ظلم و ستم نموده اند هرکس دم از علی زد او را کنند و تخریب صدیقه طاهره حتی کنند و تکذیب واویلتا واویلا بغض علی زبانه میکشد از وجودش رنگ ریا گرفته همه ای تاروپودش روزی که راه مادر درکوچه ها بستن باضربه ای حریم ولایت و شکستن واویلتا واویلا