گریه و عزاداری کردن برای مصائب امام حسین (ع) بر اساس دستور امامان اهل بیت و تاسی به سیره آن بزرگواران می باشد . 🔶امام صادق (ع) فرمود: « هر کس مصایب ما اهل بیت برایش بازگو شود و به اندازه بال پشه ای اشک چشم از او خارج شود ، خداوند تمام گناهانش را می آمرزد اگر چه به اندازه کف روی دریاها باشد » 📚وسائل الشیعه، ج 14، ص50 🔰این روایات و روایات فراوان دیگری که از ذکر آن خود داری می شود، همه نشان دهنده رجحان عزاداری و گریه کردن تکریم مراسمات برای حسین علیه السلام می باشد. این عزاداری ها چند فلسفه اساسی دارد: 1⃣ با نشر معارف اهل بیت در این محافل و مجالس، حیات تازه ای بر روح اسلام دمیده می شود و مکتب و شریعت حفظ می شود. 2⃣ باورهای دینی مردم با معارف اهل بیت تحکیم می شود. 3⃣ نشان دهنده یپیوند عمیق عاطفی میان شیعیان و امامان است. 4⃣ اعلام وفاداری به مقام امامان و تعظیم و تکریم آنان تلقی می شود. 5⃣ اربعین سبب انتقال فرهنگ شیعه به به کشورهای دیگر ونسل های آینده می باشد. 6⃣ سبب ایجاد روحیه ی جهاد و ایثار و از خود گذشتگی در افراد می گردد. 7⃣ سبب حاکم شدن آرمان های اهل بیت در جامعه می گردد. 8⃣ سبب خود سازی فردی و الگو گیری از اهل بیت می باشد. 🔺با توجه به این فوائد است که امام صادق (ع) در مورد مجالس عزاداری و نشر معارف اهل بیت فرمود: « این مجالس است که من آن ها را دوست دارم، امر ما را زنده کنید، رحمت خدا بر کسی باد که احیاء امر ما را کند. » 📚وسائل الشیعه، ج 14، ص 501