#باران_رحمت_خدا (جزءبیست و پنجم) ✨«وَ هُوَ اَلَّذِي يُنَزِّلُ اَلْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مٰا قَنَطُوا وَ يَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَ هُوَ اَلْوَلِيُّ اَلْحَمِيدُ.» ﴿سوره شورى، 28﴾ و اوست که باران را پس از اینکه [مردم از آمدنش] نومید شدند، نازل می کند و رحمتش را می گستراند، و او سرپرست و یار [واقعی] و ستوده است. 🌧«غيث» به معنى باران نافع است، در حالى كه مطر به هر گونه باران گفته مى شود خواه نافع باشد يا غير نافع.و لذا به دنبال آن جمله «و يَنشُرُ رَحمَتَه» (رحمت خود را گسترش مى دهد) آمده است. 🌦چه تعبير زيبا و جامعى است. رحمت خود را در زنده كردن زمين هاى مرده، در رويانيدن گياهان، در شستشوى هوا، در تامين آب آشاميدنى انسانها و موجودات زنده ديگر، و خلاصه در تمام زمينه ها مى گستراند. 🌥اگر انسان بخواهد مفهوم اين جمله قرآنى را درك كند بايد پس از نزول باران در يك ساعت آفتابى قدم به كوه و دشت و بيابان بگذارد و لطافت و زيبايى و طراوت را كه رحمت گسترده خدا است در همه جا مشاهده كند. 🌤اين استفاده از واژه «غيث» شايد به خاطر آن باشد كه با ماده «غوث»كه به معنى فريادرسى است ريشه مشترك دارد، و به همين دليل بعضى از مفسران تعبير فوق را اشاره اى به هر گونه «فريادرسى خداوند بعد از نوميدي ها و نشر رحمت او» دانسته اند. تفسير نمونه، ج20، ص: 436 https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5 https://chat.whatsapp.com/Cf6mXNx35WSCf0SdIKuiit