نکاتی از آيه #صلوات «إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا» خدا و فرشتگانش بر پيامبر درود مى‌فرستند‌اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد بر او درود فرستيد و به فرمانش بخوبى گردن نهيد. سوره احزاب، آیه ۵۶ اين آيه از علاقه خاص خداوند و فرشتگان به پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) سخن مى‌گويد و به مؤمنان نيز دستور مى‌دهد بر پيامبر درود فرستند؛ زيرا مقام پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آن قدر والا است که آفريدگار جهان هستى و تمام فرشتگان بر او درود مى‌فرستند؛ از اين رو، سزاوار است مؤمنان نيز با اين پيام آفريدگار جهان هستى هماهنگ شده، و بر او درود و سلام فرستند. وقتى اين آيه نازل شد، کعب بن عجزه از پيامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) پرسيد: سلام بر تو را مى‌دانيم؛ اما صلوات بر تو چگونه است؟ پيامبر فرمودند: بگوييد: «اللهم صل على محمد و آل محمد» اين آيه داراى يکى از محسنات بيانى است که به آن #صرف‌الخزانه مى‌گويند؛ يعنى لفظ متعددالمعنايى را بياورند و به تناسب، معانى متعدد آن را اراده کنند، مانند: صلاة که در لغت به معناى دعا است؛ اما در اين آيه صلاة از جانب خدا به معناى رحمت و از جانب ملائکه به معناى استغفار و از طرف بندگان به معناى طلب رحمت است. برخى گفته‌اند گرچه صلاة از جانب خداوند به معناى رحمت است، اما مراد از آن در اين‌جا اعتنا و اشاره به شرف و بلندى مرتبه حضرت پيامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) است؛ لذا بزرگداشت خداوند در حق حضرت رسول (صلی الله علیه وآله وسلم) با گفتن«إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ» رساتر از بزرگداشت آدم با امر به سجده فرشتگان است. درباره حکم وجوب و استحباب صلوات ميان فقها اختلاف است. تمام فقهاى اماميه صلوات را در تشهد اول و دوم نماز، واجب مى‌دانند و در غير آن مستحب؛ اما از فقهاى اهل‌سنت تنها شافعى آن را در تشهد دوم واجب مى‌داند. احمدبن‌حنبل نيز در يکى از دو روايت منقول از او، همانند شافعى فتوا داده است. برگرفته از سایت مدرسه فقاهت [1]منصور ، عبدالحميد يوسف، نيل الخيرات فى القراءات العشرةج16، ص (343-344)و338 [2]آیه الله ناصر مكارم شيرازي، 1305، تفسير نمونه، ج17،ص 415 https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5