ادامه «…او فقط با ریتم درونی بدنش زندگی می کرد که او را در تاریکی هدایت می کرد. در ابتدا همه چیز خوب به نظر می رسید. سیفر روزهای خود را با نوشتن و ثبت فعالیت هایش دنبال می کرد. اما به آرامی، اتفاق عجیبی افتاد... بدون هیچ نشانه ای از دنیای بیرون، ساعت درونی او شروع به حرکت کرد. زمانش شروع به تغییر کرد…» به زودی چرخه ۲۴ ساعته سیفر ناپدید شد. روزها بی معنی شد . بدن او با ریتم ۴۸ ساعته سازگار شد: • ۳۶ ساعت بیداری • ۱۲ ساعت خواب عمیق این یک اشتباه نبود. این یک مکاشفه بود. انسان ها به طور طبیعی به روزهای ۲۴ ساعته وابسته نیستند. بگذارید غرق شود: ما فکر می کنیم در دنیایی ۲۴ ساعته زندگی می کنیم، اما بدن ما وقتی از ساعت و نور خورشید رها می شود، به ریتمی طولانی تر و طبیعی تغییر می کند. برنامه جامعه با زیست شناسی ما در تضاد است. چرا کسی در این مورد صحبت نمی کند؟ یافته‌ها آنقدر عمیق بودند که بحث جدیدی را برانگیختند: ادامه … @Truthsgram