کورش از واقعیت تا افراط و تفریط دو نگاه در مورد کورش در جامعه امروزی حکم فرما است 🔸نگاه اول: کورش ستایی که برخاسته از منابع یونانی(هردوت، گزنفون، کتزیاس) و منشور منتسب به کورش است. در این نگاه تنها نکات مثبت موجود در این آثار منعکس شده و به هیچ وجه اشاره‌ای به نکات منفی نمی‌شود. بنابراین رویکرد کاملا جانبدارانه و گزینش گزارش ها بر اساس سلیقه است. برخی از این گزارشها با آموزه های دینی مغایرت دارد. 🔸نگاه دوم: نگاه کورش ستیزی است. این نگاه بیشتر در جامعه مذهبی دیده می‌شود زیرا کورش معرفی شده از غرب را، در مقابل آموزه های دینی یافته‌اند و از آنجا که در مقابل آموزهای دینی طبیعی است که چهره ای منفی است. بنابراین به همان کتابهای مورد استناد گروه اول مراجعه کرده و نکات منفی آن را استخراج نموده و به مقابله با کورش ستایی و شخص کورش رفته‌اند. این نگاه بر عکس نگاه اول، تنها به نکات منفی اشاره کرده و از نکات مثبت موجود در همان آثار غفلت عامدانه می‌شود. بنابراین در این نگاه نیز رویکرد کاملا جانبدارانه و گزینش گزارش ها بر اساس سلیقه است. ما این دو نگاه را نقد کرده و روش سومی را پیشنهاد می‌کنیم و آن مراجعه به منابع اسلامی است. 🔸در منابع اسلامی کورش پادشاهی است عادل، موحد، مومن، بت شکن و دوستدار پیامبران الهی. و بنابر روایتی او ظرفیتی دارد که خداوند به وی الهام کرده است. بنابراین نه کورش برخاسته از منابع غربی که احتمال شیطنت نیز در آنها منتفی نیست و نه کورش مورد هجوم مذهبی‌ها!! بلکه کورشی که برخاسته از دل منابع اسلامی است پیشنهاد می‌شود. به عبارت دیگر: غربی ها کورش را به مصادره خود در آورده و به گونه ای معرفی کرده اند تا دوگانگی در ایران ایجاد شود بنابراین با دامن زدن به این دوگانگی، قطعه از پازل غربی ها در تشدید و تکمیل این دوگانگی نباشیم