بر شما باد به نظم! برای دیدن خانه برای اجاره کردن، باید از طریق سایت و ایمیل وقت می گرفتیم. سه خانه را هماهنگ کردیم که یک روز وقت بگذاریم و هر سه را با هم ببینیم. راس ساعت سر قرارها رسیدیم. خانه اول را دیدیم، خانه دوم را دیدیم، برای خانه سوم به دلیل اینکه یک خیابان بسته بود راهمان دور شد و نزدیک ۱۵ دقیقه دیر سر قرار رسیدیم. به محض رسیدن دیدیم کسی که منتظر بوده خانه را به ما نشان بدهد، جلوی چشم ما - که از ماشین پیاده شده بودیم و با شتاب به سمتش می رفتیم - نگاهی به ساعتش کرد به معنی اینکه زمانش گذشت سری تکان داد و بی حرف سوار دوچرخه اش شد و در مقابل چشمان حیرت زده ما رفت! باز گفتیم شاید متوجه ما نشده و با شرکت تماس گرفتیم اما جواب ندادند... از این برخورد که چشم در چشم ما زمان را به رخ ما کشید و عبور کرد خیلی حالم گرفته شد. چون خارج از برنامه برایمان پیش آمده بود و حتی فرصت توضیح به ما نداد... بعد با خودم گفتم شاید جای دیگر قرار داشته و نمی توانسته بیش از این منتظر ما بماند. بعد گفتم خب می توانست حالا که ما را دیده بایستد توضیح بدهد و بگوید درک می کند اما چاره ای ندارد و بعد برود. بعد گفتم شاید میخواسته به ما متذکر شود که سر وقت باید می آمدید و این جریمه را باید بپذیرید و هیچ توجیهی مورد پذیرش نیست... هرچند ما تن نمی دهیم اینطور ربات گونه با انسان ها برخورد کنیم و باید انعطافی در برنامه ها باشد. اما اگر این بخش را در نظر نگیریم واقعیت این است که در این دست کشورها اصطلاحا فرهنگ سازی شده ارزش زمان و نظم در برنامه این نظم و دقت در زمان، تا این حد، در هلند وجود دارد و به نظرم از فرانسه هم جدی تر است. شخصا چند موردش را تجربه کرده ام. به معنی واقعی راس ساعت... مثلا چند وقت پیش که وقت دکتر داشتم. وقتی وارد بیمارستان شدم، حتی منشی نبود. و چراغ های سالن نیمه خاموش بود. شک کردم که همین جاست و آیا همه چیز برقرار است؟ که دیدم مقابل شیشه منشی نوشته همه چیز هماهنگ است در سالن انتظار بنشینید. راس ساعت چراغ روشن شد پزشک مربوط خودش در را باز کرد نام مرا صدا زد و من به اتاقش رفتم. کمی قبل از من یک مراجعه کننده دیگر فقط آمد و وقتی بیرون آمد یک مراجعه کننده دیگر هم اضافه شده بود. یعنی راس ساعت هرکس برای وقت خود رجوع می کرد... آنچه در بسیاری از موفقیت های کاری در این کشورها دیده می شود، همین حساسیت شدید به رعایت نظم در مدیریت زمان است. به شدت به وقت خود وسواس دارند و حتی وقتی از یکی از دوستان هلندی پرسیدیم که شما چرا اعصاب ندارید و وقتی یک ماشین متوقف می شود سریع بوق می زنید و معترض می شوید! می گفت: ما وقتمان مهم است و دوست نداریم بی جهت هدر شود! نظم همان است که امام اول ما، علی ابن ابی طالب، در اولین وصیتش به اطرافیانش، با آن حال بعد از ضربت😭 فرمود: «وصِیکُمَا وَ جَمِیعَ وَلَدِی وَ أَهْلِی وَ مَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی‏ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِکُم همه شما و فرزندان و کسانم و هرکس را که نوشته ام به او می رسد به تقوی خدا و نظم داشتن در کارتان سفارش می کنم.» در کتاب «گریز از ایمان، گریز از عمل» علامه شهید مرتضی مطهری می‌خواندم که: غرب از آن زمان از لحاظ انسانی به سمت فروپاشی رفت که «ایمان» را کنار گذاشت و جوامع اسلامی هم از آن زمان به انحطاط کشیده شدند که «عمل» به دستورات و فرامین دینی و ایمانی خود را کنار گذاشتند... به شکل کلی، آن ها در ایمان لنگ می زنند، ما در عمل! و جهان باید به سمت داشتن هر دو این دو مورد توامان برود. ایمان و عمل صالح... و دنیای پس از ظهور، چنین دنیایی خواهد بود... 🌸مشاهدات و تجارب یک دانشجوی ایرانی 🇮🇷 از #هلند و فرانسه @ninfrance