‏پاره‌های جگر از گلوی جگرپاره هستی،فرو ریخت وکربلا،همان لحظه در خویش آغاز شد؛سینه‌اش در اقیانوس زهر،غوطه‌ور بود؛ همان جا که ذره ذره‌های روح امامت،چون تل از خاکستر در تشت فرو می‌ریخت سفره اطعام شبانه روزی مدینه،برچیده وکریم اهل بیت چون خورشیدی خسته از خاک، به معراج ابدی می‌رود. "سپه سالار" @twiita