چند سال پیاپی، ده‌ها سرویس اطلاعاتی با میلیاردها دلار و بکارگیری تمام ظرفیت‌های رسانه‌ای تلاش کردند تا مردم را به خیابان بکشانند. نتیجه‌اش چه شد؟ چند نفر را به خیابان کشاندند؟ روزهای اول که اوج اغتشاش‌ها بود، چند نفر به خیابان‌ها آمدند؟ امروز که تقریبا سه ماه از آن گذشته آیا اثری از آنها در خیابان می‌بینید؟ در مقابل آن ببینید تابوت یک شهید، چه غوغایی به پا کرده است. تابوتی که حتی اسم و نشان هم ندارد و حتی به اندازه یک تن سالم هم نیست و فقط چند تکه استخوان است. آن هم نه برای امروز و دیروز و سه ماه پیش، بلکه پس از تقریبا ۴۰ ساااال باز گشته است. این خود حجتی است برای ما اینکه یقین داشته باشیم به پیروزی؛ انقلاب ما همیشگی است؛ چون شهدا پای آن جان دادند و همین حالا هم، همان‌ها نگهبان آن هستند نه هیچ کس دیگر. تاریخ را فاتحان می‌نویسند ولی زنده‌ها آن را می‌سازند و شهدا زنده‌ترین‌های تاریخ‌اند. «وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ» "محمد مفید" @twiita