علی دایی شهریار فوتبال ایران زمین است. علی دایی با توجه به توانایی های شخصی خود و با بهره گیری از موقعیتهای تولید شده از سرمایه عمومی جامعه به یک فوتبالیست معروفی تبدیل شد. علی دایی آقای گل جهان شد. حضور او در مجامع ورزشی و غیر ورزشی به اندازه چندین ساله یک نهاد فرهنگی تبلیغی مثبت برای جمهوری اسلامی ایران بود. او به عنوان یک فرد در جامعه دارای نظر و رای هست! اما مشکل کجاست؟ مشکل آنجاست که ما مشکل تربیتی بنیادین داریم. ما آموزش و پرورش درست_ درمان و حسابی نداریم! یاد نگرفتیم در امور مختلف که تخصص نداریم ساکت بمانیم و نظر ندهیم! و یا لیدر و حزب و مرکز پژوهش های قابل باور و موثق و مطمئن نداریم که به آنها استناد کنیم و ابراز احساسات و یا نظر کنیم. 🍃همه ما نیاز به دیده شدن و شنیده شدن و نقش آفرینی داریم. علی دایی با مدل شخصیتی با رویکرد خوشبینانه ش دارای عزت نفس و مدل واقع بینانه ش مغرورانه با کیفیت اردبیلش، نمی خواهدغافله ای از قافله جریانات کلان و کف خیابانی باشد و یا گاهی فشار می آورند که نظری و کامنتی بدهد! و این هم مصادف می شود با قصه و سناریوی دانش آموز دختر اردبیلی!!! رگ گردنش برجسته می شود و قیاس سازی می کند بین دانشگاه شریف و حادثه ولایت خودش! نهایتا حسب عدم آموزش سیاست ورزی اظهار نظری می کند که تبعات زیادی را تولید می کند! 🔊و هر چقدر هم تلاش کند که حادثه کذب را تنویر کنند!آب رفته به جوی باز نمی گردد! 😤این علی ها شاید صدای گند کاری ناشی از ندانم کاری را راست و ریس کنند ولی بوی آن مدت ها فضای جامعه را مشمئز خواهند کرد. @ur_sep_farhanghian_bsij