🍃🌸
🔰 زندگی صحنه پیکارهاست.
◾️▪️ انسان آگاه، انسانى كه هستى را شناخته
و نقش انسان را شناخته
و جهت حركت هستى و انسان را شناخته،
به اين عقيده مى رسد كه :
▪️ در اين كاروان متحرك هستى، ركود كمتر از عقبگرد نيست
و عقبگرد جز «تنهايى» نيست.
و «تنهايى»، در كوير هستى، جز مرگ نيست.
▪️ و به اين عقيده مى رسد كه انسان بايد بارور گردد
و شكل خود را انتخاب كند و جهت بگيرد و در درون او و در جامعه ى او، جز حق حاكمى نماند.
▪️ به دنبال آن شناخت و اين عقيده، آن جا كه مى بيند طاغوتى به سركشى برخاسته و طاغوتى خلق را به بند كشيده و استعدادها را راكد گذاشته تا از آنها بهره بستاند، در آن جا آرام نمى نشيند.
▪️ براى گسترش حكومت حق در درون انسان و در جامعه ى او كوشش مى كند و براى اين درگيرى، به نيازها مى انديشد و براى تأمين آنها تلاش مى نمايد
.
◾️▪️ حسين (ع)، انسانى آگاه، انسانى معتقد، انسانى راه رفته است.
▪️او با طاغوتى روبروست كه خلق را براى خود مى خواهد و آنها را پل خويش مى شمارد و از آنها بيشترين بهره ها را طلبكار است.
▪️ و براى اين بهره بردارى، آنها را به رذالت كشانده،
شخصيت شان را شكسته،
با سرگرمى ها تخديرشان كرده است.
▪️ حسين (ع)، اين انسان آگاه، اين آگاه آزاد و اين آزاد مسئول، براى اين آزادى و آن حكومت، مبارزه اش را شروع مى كند.
📝 استاد علی صفایی حائری(رحمه الله)
📚 کتاب عاشورا، صفحه ۴۵
🍃🌸
@Vajebefaramushshode