چند تا چیز هستن که قاتل هستن و به صورت خیلیییی زیرپوستی فرهنگ امر به معروف رو ذبح میکنن! ‌ ‌ یکیش ضرب المثل های غلط هستن مثلا: ‌ ❌خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو(پس تو هم مثل بقیه بی تفاوت باش و سکوت کن) ‌ یا ‌ ❌هرکسی رو تو قبر خودش میذارن ‌ ❌عیسی به دین خود موسی به دین خود‌ ❌هرکسی کار خودش بار خودش آتیش به انبار خودش ❌با یه گل بهار نمیشه/یه دست صدا نداره (با تذکر من یک نفر، همه چیز درست نمیشه) ‌ یا‌ ❌کلاه خودتو بچسب باد نبره(به فکر خودت باش به بقیه کار نداشته باش) ‌ ‌ یا بعضی از حکایت ها و داستان های تخیلی که بیخودی به پیامبرها و امام ها نسبت میدن ‌ ❌مثل این داستان که میگن یک روز پیامبر داشت خرما میخورد یه زنی اومد بهش گفت به پسرم بگو خرما نخوره، پیامبر هم گفت رطب خورده کی منع رطب کند😩‌ این حکایت تخیلی رو تعریف میکنن که این نتیجه رو بگیرن که چون ما خودمون گناه میکنیم پس در جایگاهی نیستیم که کسی رو امر به معروف کنیم! ‌‌ یا ‌ ❌داستان موسی و شبان که تهش میگه : هیچ آدابی و ترتیبی مجوی/هرچه میخواهد دل تنگت بگو‌ و از این شعر نتیجه میگیرن که بابا سخت نگیر مهم اینه که دلت پاک باشه اعمالت زیاد مهم نیست! ‌ جالبه که این دو حکایت هیچ سند معتبر تاریخی و دینی نداره!! ‌ یا بعضی از اشعار مثل این : ‌ ❌می بخور منبر بسوزان مردم ازاری مکن ‌ ‌ و ازش نتیجه میگیرن که هر کار دوس داری بکن فقط به ظاهر مردم دار باش! ‌ ادامه👇👇👇👇👇