این مبنا، برداشته شدن همیشگی و دائم تهدید است، تهدیدها در این منطقه دو شکل است: نخست جغرافیایی و دوم اقتصادی؛ جغرافیایی که تلاش می‌کند تا نخجوان را به باکو متصل کند و اقتصادی که تلاش دارد تا خطوط مواصلاتی و ترانزیت را از ایران دور کند. با برداشته شدن تهدیدی بنام «باکو» برای دهه‌ها و شاید هم قرن‌ها دشمنان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای نمی‌توانند در این منطقه دست به فتنه‌گری و ایجاد هزینه بزنند. مسیر ارتباطی ایران و روسیه همیشه امن خواهد بود و ناتو به هیچ عنوان نمی‌تواند از این مسیر به آسیای مرکزی دسترسی داشته باشد.
بنابراین، ایران نه تنها باید نخجوان، بلکه باید همه سرزمین‌های شمال ارس تا خاک روسیه را تصرف کند و قدرت کافی به این منظور را دارد، مهم فقط اراده است که با افزایش قدرت و گسترش تهدیدات (که هیچ وقت به پایان نمی‌رسند) اراده هم بیشتر و علنی‌تر می‌گردد. اگر تا پیش از این از ضرورت تصرف و بازگردان نخجوان به خاک کشور می‌گفتم، امروز ما مطالبه همه شمال ارس را داریم و نیروهایی در ارمنستان وجود دارند که خواستار پیوستن به ایران هستند تا هویت و تاریخ خود را حفظ کنند.
@syriankhabar