🔹 #تاویل_قرآن #آیات_العقائد 🔰 ویژگی تأویل و باطن در مورد قرآن: ✍️ قرآن ظاهری دارد و این ظاهر، با بررسی و فحص از دیگر مدارک وحیانی و نیز نبود قرائن قطعی عقلی مخالف، حجت می‌باشد. افزون بر این ظاهر (که با توجه به لغت و قواعد زبان عربی از قرآن استفاده می‌شود) قرآن دارای اشارات و لطایفی است که با نظر ذوقی و ژرف‌‌اندیشی می‌توان به آن‌ها دست یافت. معیار اساسی و مهم در این راستا این است که اصول و نصوص وحیانی با آنها مخالفت نداشته باشد. لیکن آنچه به عنوان باطن یا تأویل مطرح است از ظاهر آیه استفاده نمی‌شود. و نیز با ژرف‌اندیشی نمی‌توان به آن دست یافت. حتی اگر این معنای تأویلی با نصوص وحیانی نیز ناسازگار نباشد، باز نمی‌توان آن را مراد و مقصود آیه دانست؛ زیرا سند وحیانی و روایی ندارد. تنها زمانی سخنی به عنوان تأویل پذیرفتنی است که دارای سند باشد و در آن سند تحقیق کافی صورت گیرد. به همین جهت معانی تأویلی از مراتبی برخوردارند، هر گاه سند قطعی باشد تأویل درست است و هر گاه سند ظنی باشد تأویل نیز ظنی است و اگر سند ضعیف باشد تأویل ضعیف است، و اگر سند درست نباشد سخن از تأویل نابجاست. 📚منبع: تفسیر آیات العقائد، تقریرات دروس آیت الله سید جعفر سیدان ج۱ ص۸۶ 🔹 مدرسه تخصصی علوم دینی حضرت ولی‌عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف @valiasr_mt