تو آمدی زمین و زمان بیقرار شد توحید در نهایتِ خود آشکار شد اینگونه صبح سوم شعبان به خاطرت هر سال از طلوع خودش شرمسار شد یعنی که با طلوع تو پنجاه و هفت سال خورشید در غروب خودش خانه دار شد درمجلسی که گیسوی تو درس می دهد بوی بهار موی تو شرح بِحار شد نام حسین پهن شد و بین سین آن جبریل شد زمینی و فُطرس شکار شد ترویج گشت در شب میلادت این مَثَل گاهی گلی بهانه ی فصل بهار شد سالروز میلاد با سعادت حضرت امام حسین (ع) و روز پاسدار بر شما و خانواده محترمتان مبارک باد