اغلب به گوشم میرسه که، فلانی متن هایت را به اسم خودش به خورد خیلی ها می‌دهد. یا میشنوم توهم مثل بقیه اسمت را تنگ متن هایت بزن. بیوکانال نوع کپی کردن رو زدم، با اسم نویسنده. اما برایم عجیب نیست این اتفاقات یا بچه بازی ها. ورود من به ایتا برمیگردد به سالیان دراز. در این سالیان با توجه به حس مسئولیت تولید محتوایی داشتم. اولین کانال طریق‌الشهادت بود که با هدف تبیین زندگی شهید ساخته شد و طی مشکلات پیش رو و کپی های مکرر و صد البته کافی نبودن وقت بنده، بسته شد. که بعدها به گوشم می‌رسید که فلان کانال برای شماست؟ خیر نبود، تنها اسم و رسمش کپی گرفته بود. دومین تولید محتوا، برمیگرده به رادیو فرکانس. برای اولین بار، ایتا روی به ساخت پادکست اورد و ما در این کارزار اگر اشتباه نکنم جزو اولین یا دومین کانال های شروع کننده بودیم. محتوای جالب و دلنشینی بود برایم، مدتی که گذشت باتوجه به سنگین شدن کار جمعش کردیم. مدتی بعد پیام ها بدستم میرسید که این کانال جدید هم برای شماست؟ اینجا دوباره تکرار میکنم خیر، با اسم و رسم بنده و همچنین سبک بنده به نام خودشان استفاده کردند. و حالا هم اینجا، که نوشته هایم، عکس ها و شاید خاطراتم را هم به اسم خودشان استفاده میکنند. برایم جای خوش‌حالی دارد که سَبک ساز هستم و نه دزده سبک های دیگران. این بار سومیست که مینویسم، راضی نیستم. حالا شما و وجدان شما. در رابطه با کانال هایی که ادامه دهنده‌ی سبک که چه عرض کنم، کپی پیس کرده‌ی سبک بودن هم باید عرض کنم، دل چرکین نیستم، اما ادب حکم میکرد با اطلاع از صاحب سبک این کار انجام بشود. و برای بار آخِر باید بگویم، کاری نکنید زیر تک تک نوشتار ها اسم خودمان را حک کنیم، که این دور از ادب است. اردت‌مند شما، مهدوی.