*نان و سیرک* ✍دکتر محمد حسن بصیری پور دیروز در حال قدم زدن در خیابان های پر دود تهران بودم و همین طور که نگاهی به ویترین مغازه ها داشتم که بعضا رنگ قرمز کریسمس را به خود گرفته بودند نگاهی به صفحه گوش انداختم که دیدم صفحات مجازی پر شده از خبر آزادی ۴ پلتفرم و برخی از آنها چنان با آب وتاب نوشته بودند که گویی فتح الفتوحی انجام گرفته یادتان هست تیتر *خرمشهر آزاد شد* چند دقیقه ای درفضای سرور انگیز این امتیاز بزرگی که به ما عطا کرده بودند در پوست خود نمی‌گنجیدم چنان خرسند بودم که دیگر نباید پول به بسته های بی سروته VPN بدهم و آزاد شدیم از این بند فیلترینگ که ناگهان خود را نزدیک میدان فردوسی دیدم و نگاهم به تابلوی صرفی ها افتاد دلار امروز 772,600 یاللعجب... آب سردی بود که روی تمام شادی ها ریخته شد. دیگر صدای دلال ها بگوشم نمیرسید، و چشمانم به جای تابلو های صرافی به کف خیابان دوخته شده بود با خود اندیشه کردم چقدر این دو حرکت از نظر زمانی نزدیک به هم بود؟ که یاد نظریه ای افتادم وقتی یک دولت به شهروندان حق یا مزیتی را اعطا می‌کند اما در مقابل آن چیزی مانند استقلال، آزادی یا بخش دیگری از حقوق آنان را می‌گیرد، این موضوع معمولاً تحت عنوان "معامله اجتماعی مشروط" یا "توافق ضمنی اجتماعی" تحلیل می‌شود.در چنین مواردی، دولت با دادن یک امتیاز کوچک (رفع فیلترینگ )، در مقابل فشار یا هزینه بزرگ‌تری (افزایش قیمت دلار و تضعیف معیشت مردم) به شهروندان تحمیل می‌کند. این نوع سیاست‌گذاری اغلب در چارچوب * نظریه‌"نان و سیرک" Panem et Circenses* قرار می‌گیرد: این نظریه از تاریخ روم باستان سرچشمه می‌گیرد و به وضعیتی اشاره دارد که دولت‌ها برای منحرف کردن افکار عمومی از مسائل اصلی، امتیازهای کوچکی مانند سرگرمی یا آزادی‌های محدود ارائه می‌دهند. در این استراتژی‌ دولتها با تأمین نیازهای اولیه مانند غذا (نان) و فراهم کردن سرگرمی‌ها (سیرک)، توجه و رضایت عمومی را جلب کرده و از پرداختن به مسائل اساسی و مشکلات جامعه جلوگیری می‌کنند. این اصطلاح نخستین بار توسط شاعر رومی، یوونال، در قرون اول و دوم میلادی به کار رفت و به سیاست‌های امپراتوران روم اشاره داشت که با توزیع غذا و برگزاری نمایش‌های سرگرم‌کننده، مردم را راضی و مطیع نگاه می‌داشتند. مدل‌های نظری مرتبط با نان و سیرک: ۱. مدل پوپولیسم ملی: در این مدل، دولت‌ها با ارائه خدمات و تسهیلات به توده‌های مردم، سعی در جلب حمایت عمومی دارند، بدون آنکه به اصلاحات ساختاری بپردازند. این روش می‌تواند به عنوان شکلی از سیاست «نان و سیرک» در نظر گرفته شود. ۲. مدل کنترل اجتماعی از طریق سرگرمی: در این رویکرد، حکومت‌ها با ارائه سرگرمی‌ها و برنامه‌های تفریحی، سعی در کنترل و هدایت افکار عمومی دارند. این روش می‌تواند توجه مردم را از مسائل جدی منحرف کرده و آن‌ها را به مسائل سطحی مشغول کند. منتقدان بر این باورند که استفاده از استراتژی «نان و سیرک» می‌تواند منجر به سطحی‌نگری در جامعه شود و مردم را از پرداختن به مسائل اساسی و حقوق خود بازدارد. این روش ممکن است در کوتاه‌مدت مؤثر باشد، اما در بلندمدت می‌تواند به نارضایتی عمومی و بی‌اعتمادی به همراه داشته باشد جمع‌بندی: نظریه «نان و سیرک» به عنوان ابزاری برای جلب رضایت عمومی و منحرف کردن توجه از مسائل اساسی، هم در دوران باستان و هم در جوامع معاصر مورد استفاده قرار گرفته است. با این حال، اتکا به این استراتژی بدون پرداختن به مشکلات واقعی جامعه، می‌تواند پیامدهای منفی در پی داشته باشد.اقدام دولت در رفع فیلترینگ ۴ پلتفرم و همزمان افزایش قیمت دلار به‌وضوح نمونه‌ای از سیاست‌هایی است که با هدف مدیریت افکار عمومی و کاهش نارضایتی‌های اجتماعی اتخاذ می‌شوند. این اقدام‌ها در کوتاه‌مدت ممکن است اثراتی مثبت از نظر روانی داشته باشند، اما در بلندمدت به کاهش اعتماد عمومی به دولت و افزایش نابرابری‌های اجتماعی منجر می‌شوند. 🇮🇷 کانال ویتامین سیاسی 💯 🆔 https://eitaa.com/Vitaminsiyasi