. تعامل، یا تکاثر و تفاخر؟ سخنی با ائتلاف ها و منتخبان -۲ ♦️در اینجا باید به یک ویژگی مهم در ارزیابی انقلابی بودن تشکل ها اشاره کرد و آن این که بعد از موفقیت و پیروزی (مثلا انتخاباتی) متواضع تر می شوند و همّ و غم خود را متوجه مسئولیت سنگینی که بار آن بر دوش شان افتاده می کنند، یا مبتلا به سرمستی و تفاخر و کُری خوانی می شوند؟ 🔹تفاوت این دو رفتار، تفاوت توقع خداوند از پیامبر (ص) و مومنان در "سوره نصر"، با تفاخر جاهلیت مآبانه مشرکانی است است که در "سوره تکاثر" مذمت شده اند. جبهه مومن در موفقیت ها، افتاده تر، متذکر تر و با گذشت تر می شود، و دیگران، کارشان به فخر فروشی های نازل و مبتذل می کشد. ♦️امنایی ها و مصافی ها و حامیان آنها، احتمالا خرسند باشند که به عنوان تشکل های نوپا توانسته اند با تشکیلات قدیمی تر رقابتی موفق داشته باشند و این، برای شانایی ها و حامیان آنها ناخوشایند باشد. اما باید از این هیجان ها عبور کرد. 🔹موضوع مهم تر که باید برای آن متعهدانه -فراتر کُری ائتلاف های انتخاباتی- تدبیر کرد، ضعف تشکیلات سیاسی پایدار و پویا و اجتماعی شده ای است که بتواند از طریق تعامل درست با دستگاه های حاکمیتی (هم افزایی/ مطالبه گری/ مشورت و نصیحت و نقد/ تدوین برنامه و مطالبه آن از منتخبان در مجلس و دولت)، همدلی و مشارکت بخش مهمی از مردم را، چه در انتخابات و چه فراتر و عمیق تر از آن برانگیزد. ♦️در این باره، ائتلاف های موجود، غالبا از تراز های مطلوب، فاصله دارند و باید به روز رسانی شوند. این که انگیزاننده ائتلاف ها، صرفا رقابت منفی و فرسایش یکدیگر باشد، آورده ای برای مردم و نظام ندارد و معمولا موجب دلزدگی می شود. 🔹تراز مشارکت عمومی مطلوب، تراز جمعیت های چند ده میلیونی در راهپیمایی ها، و اجتماعات بزرگ مذهبی و ملی مشابه است. اگر تشکل ها و منتخبان بر آمده از آن بتوانند کارکرد موفقی بر جا برگذارند -که لارمه اش عبور از حواشی، فرعیات و هیجان های فرصت سوز است- آنگاه بسیج گری و مشارکت انتخاباتی هم مانند مناسبت های اسلامی و ملی دیگر، گسترده تر می شود. ایمان محمدی https://eitaa.com/samen_felavarjan