#آموزش_سیاسی ✅استراتژی ، انواع استراتژی و استراتژی نظامی جنگ های آینده قدیمی ترین موضوع در علوم و فنون نظامی استراتژی است که امروزه کاربردهای وسیعتری یافته و با عناوینی چون استراتژی ملی ، استراتژی بزرگ در کنار استراتژی فرهنگی و استراتژی اقتصادی ، مطرح می شود . مفهوم عام استراتژی را می توان اینگونه تعریف کرد که استراتژی به معنای فن هماهنگ کردن توانایی های سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی ، اعتقادی ، روانی و نظامی یک ملت یا کشور و کاربرد آن در جهت تحقق بخشیدن به اهداف ملی است . "سن تزو "قدیمی ترین استراتژیست جهان بوده و کتاب پر محتوایی تحت عنوان " هنر جنگ " نگاشته است . بعداز "سن تزو " از افرادی چون اسکندر ، ماکیاول ، اورانمین ، نارسز ، لئوی ششم ( لئوی خردمند ) ، فردریک ، ناپلئون بناپارت ، کلازویتس ، جومینی ، مائو ،و... می توان نام برد که هم در خصوص مفاهیم استراتژی و هم در خصوص تاکتیک ها تحولاتی ایجاد کردند . در تقسیم بندی استراتژی های مختلف نظامی ، اتفاق نظری میان عالمان روابط بین الملل و جامعه شناسان نظامی وجود ندارد ، با این وجود می توان با کمی اغماض سه دسته بندی مهم زیر را انجام داد : الف - استراتژی های مختلف در ارتباط با جبهه های نبرد ( مثلا قاره ای یا زمینی ،دریایی ، هوایی ) که در این بخش با نظریه پردازان مهمی چون هالفورد مکیندر ( نظریه قلب زمین ) ، آلفرد تایر ماهان ( نظریه تسلط بر دریا ) ژنرال ترنچارد و ژنرال میچل و ژنرال دوهه ( نظریه تسلط بر آسمان ) سرو کار داریم . ب - استراتژی جنگ های پارتیزانی ( چریکی ) که در آن از تعرض ، تمرکز نیرو ، صرفه جویی قوا ، تحرک ، غافلگیری و ارتباط استفاده می شود . با اینکه جنگ های چریکی قدمت تاریخی بسیار کهنی دارد ولی اصطلاح جنگ های چریکی از زمان جنگ های ناپلئون در سال 1807 به فرهنگ نظامی وارد شد . استراتژی چریکی را "مائو تسه تونگ "نظم و قاعده علمی بخشید او بزرگترین نظریه پرداز جنگ های تمام دورانهای مختلف تاریخ بوده و کتاب او با عنوان " نبرد دامنه دار " همچنان مورد کاربرد است . ج - استراتژی بازدارندگی هسته ای . بازدارندگی به عنوان یک استراتژی در پی آن است که متخاصمان را به نحوی تشویق و ترغیب کند تا در پیگیری منافع خویش ، از انجام برخی اقدامات پرهیز کنند و درصدد کسب امتیازاتی خارج از حدود مشخص و متعارف نباشند . این نوع از بازدارندگی از اواسط دهه 1950 دوران تکاملی خودرا آغاز و تقریبا در دهه پایانی 1980 به اوج خود رسید . و بعداز آن بین قدرت های هسته ای ، مسئله پیشگیری از بروز جنگ اتمی و کنترل تسلیحات به عنوان یک مساله دائمی قابل بحث و گفتگو بود، که تا کنون ادامه دارد . در بحث استراتژی نظامی جنگ های آینده ، استراتژیست ها و فرماندهان نظامی ملزم به ارائه طرح های جدیدی متناسب با تغییر و تحولات نظامی روز ، هستند که در این طرح ها می بایست اصول زیر حتما رعایت گردد : 1 - آمادگی رویارویی با نبردهای نامتقارن و سلاح های غیر متعارف 2 - طرح استراتژی دو وجهی یعنی برنامه ریزی بر اساس دو وضعیت کوتاه مدت و طویل المدت 3 - توجه بیش از حد به آراء و افکار عمومی 4 - آمادگی نبرد در هر منطقه و صحنه درگیری اعم از محیط شهری ، روستایی یا کوهستانی 5 - نیروهای مسلح ( رزمنده ) باید بالاترین قدرت انعطاف پذیری و سازگاری را با شرایط و تحولات داشته باشند 6 - استفاده از فناوری های جدید ، جنگ ترکیبی ، افزایش قدرت نظامی و مسلح شدن به پیشرفته ترین سلاح های روز 7 - افزایش دانش تولید تسلیحات و طراحی و تولید ابزارهای پیچیده @amniatemeli