🔮🎷۴شرط برای امر به معروف و نهی از منکر هست که امر کننده و نهی کننده باید بداند: 1⃣ اول باید علم به منکر داشته باشد و الا اگر منکر را نشناسد، چه‌بسا زمانی‌که می‌خواهد امربه‌معروف بکند، امر به منکر می‌کند یا وقتی می‌خواهد نهی‌ازمنکر بکند، ممکن است نهی‌ازمعروف بکند؛ درنتیجه باید بعد از اینکه علم پیدا کرد که این کار منکر است و مخاطب دارد منکر را انجام می‌دهد، اقدام کند. 2⃣ شرط دوم این است که بداند مخاطب تکرار می‌کند و الا اگر مخاطب منکری را انجام داد، اما دیگر قصد تکرار نداشت، گفتن ما هم دلیلی ندارد. 3⃣ نکتۀ سوم احتمال تأثیر است؛ یعنی باید احتمال بدهیم گفتن ما اثر می‌گذارد. اگر نسبت به حالت مخاطب یقین داریم و از قبل به حال او اطلاع داریم، مثلاً پدر یا برادر ماست و با او بحث کرده‌ایم، اگر یقین داریم صحبت ما هیچ تأثیری ندارد، بازهم اینجا وظیفه‌ای نداریم. 4⃣شرط چهارم آن است که بعد از گفتن ما، برای ما امنیت باشد. این‌طور نباشد که اگر می‌آییم امربه‌معروف بکنیم، بعد از آن توهینی به ما بشود یا حتی ضربه‌ای، خسارتی به ما یا اطرافیان ما وارد بشود که دراین‌صورت، باز وظیفه‌ای نداریم. علمی عرفانی👇 @wittj2