🌻هر درونی که خیال اندیش شد چون دلیل آری خیالش بیش شد🌻 پس جواب او سکوتست و سکون هست با ابله سخن گفتن جنون (مثنوی/دفتر دوم) افرادی که دچار توهّم، خیالات ناراست و غیر منطقی هستند نباید در یک گفتگوی استدلالی مخاطب ما قرار گیرند. نمی توان با چنین افرادی گفتمانی موثر داشت یا با کمک دلیل و برهان آنان را مجاب نمود. مولانا می گوید بهترین گزینه آن است که در مقابل چنین شخصی سکوت کنیم و او را رها کنیم. این تصمیم بهترین انتخاب است زیرا کمترین آسیب متوجه روح و روان ما خواهد شد. ما آدمیان، در زندگی نیاز داریم تکانی بخوریم تا به خود آییم. این تکان خوردن ها گاه به سبب واقعه ای خوش و گاه در خلال واقعه ای ناخوش حاصل می شود. خداوند هر بنده ای را به نوعی می جنباند و تکان می دهد. گاه بر ما لطف می کند و گاهی در ظاهر مورد قهرش واقع می شویم. اما قهر او نیز در واقع لطفی است که ما را تکان می دهد و بیدار می کند. در این باب مولانا این تمثیل را به کار می برد که گاه نسیمی درخت را می نوازد و تکانش می دهد و گاه زخم تبر آن را می جنباند. 🌻آن درختی جُنبد از زخم تبر وآن درخت دیگر از باد سحر🌻 📗(مثنوی/دفتر سوم) علمی عرفانی👇 @wittj2