🔮🎷 آیا مکانیک کوانتمی رازهای زیست‌شناسی را خواهد گشود؟
نمی‌دانم چرا همیشه می‌پندارم زیست‌شناسی کنونی علمی ایستاست و به جز یک تحول اساسی ـ که آن نیز مرهون فیزیک‌دانانی چون💥 کریک و💥 واتسون بوده ـ دستخوش دگرگونی بایسته‌ای که فیزیک و به تبع آن شیمی در ابتدای قرن گذشته متحمل آن شدند، نشده است. در یک قیاسِ نه چندان بی‌راه، شاید بتوان زیست‌شناسی کنونی را به شیمی عصر کیمیاگری، که هنوز دانش‌هایی چون مکانیک کوانتومی برای توجیه پدیده‌های آن پا به میدان نگذاشته بود، تشبیه کرد. البته شاید تند رفته و جانب انصاف را رعایت نکرده باشم؛ ولی شک ندارم که زیست‌شناسی و به تبع آن علوم پزشکی نیاز به تحولی دارند که اصطلاحاً در علوم، تحول اساسی1خوانده می‌شود و تقریباً تردیدی ندارم که این تحول اساسی از دالان علم 👈 مکانیک کوانتومی خواهد گذشت.
سال‌هاست که متخصصان علوم بین‌رشته‌ای به این امر پی برده‌اند و بسیاری کوشیده‌اند از این طریق به رمز و رازهای حیات پی ببرند. سده کنونی به یقین سده و عصر زیست‌شناسی خواهد بود و از همین رو بسیاری از متخصصان درجه اول علوم ریاضی و فیزیک در حال کوچ به زیست‌شناسی هستند. اخیراً که از سرِ کنجکاوی در پی اعضای گروه زیست‌شناسی بزرگ‌ترین مرکز تحقیقاتی علوم دنیا، یعنی انستیتو مطالعات عالی پرینستون می‌گشتم، دریافتم بسیاری از غول‌های فیزیک جهان از جمله 💥 ادوارد ویتن2 ـ فیزیکدان ژنی که او را می‌توان 👈 پدر نظریه ریسمان در ذرات بنیادی پنداشت ـ و💥 فریمن دایسون3 اعجوبه دیگری از فیزیک و از بنیان‌گذاران فیزیک ذرات بنیادی، در آن حضور دارند. می‌توان گفت که کفگیر فیزیک تقریباً به ته دیگ خورده است، زیست‌شناسی سرزمینی بکر برای پاشیدن بذرهای نظریه‌های جدید است و به این ترتیب، بی‌گمان آن تحول بایسته در این سده در این علم رخ خواهد داد. جای بسی تأسف است که در دوره جدید متوسطه، درس زیست‌شناسی به‌عنوان یکی از دروس رشته ریاضی فیزیک پذیرفته نشد و به جای آن درس زمین‌شناسی افزوده شد که نشانی از دیدگاه سنتی و پیشامدرن برنامه‌ریزان آموزشی دارد که همگام با تحولات علوم نوین پیش نمی‌روند و پیچیده در کلاف بی‌سر و ته واژگان علوم انسانی همچنان به قول آلوین تافلر4 به طبل علوم فناوری‌های ماشین دودی می‌کوبند.
در هر حال، همان‌طور که پیش‌تر هم در مقاله‌ای خاطرنشان کردم، 👈 برخی از متخصصان علوم اعصاب نیز به اهمیت مکانیک کوانتومی پی برده‌اند و خود نیز پیشنهاداتی داشته‌ام5. از آن جمله 💥 استوارت همراف6 است که همراه با فیزیکدان نظری برجسته، 💥 راجر پنروس7، به این حیطه پای گذاشته‌اند.
منظور اینکه، خود جوامع پزشکی و زیست‌شناسی نیز به نقایص کارشان و اینکه دیگر دانش‌های قدیمی نمی‌توانند راه به جایی ببرند، پی برده‌اند و تشنه اندیشه و منش علمی تازه‌اند.
در این مقاله به بررسی چند پدیده دیگر می‌پردازیم که آن‌ها نیز بسته به نیاز متخصصان زیست‌شناسی، پای فیزیکدآن‌ها را به این حیطه باز کرده‌اند. نخستین آن‌ها به کاوشی برمی‌گردد که زیست‌شناس نامی💥 جان‌جو مک فادن8 از بخش زیست‌شناسی دانشگاه سوری9 به انجام رسانید و در توجیه یک پدیده نادر دست به دامان فیزیکدانان شد.
ادامه دارد... علمی عرفانی👇 @wittj2