الهی... سَتَّارُ الْعُيُوبِ غَفَّارُ الذُّنُوبِ عَلامُ الْغُيُوبِ تَسْتُرُ الذَّنْبَ بِكَرَمِكَ وَ تُؤَخِّرُ الْعُقُوبَةَ بِحِلْمِكَ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى حِلْمِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ وَ عَلَى عَفْوِكَ بَعْدَ قُدْرَتِكَ وَ يَحْمِلُنِي وَ يُجَرِّئُنِي عَلَى مَعْصِيَتِكَ حِلْمُكَ عَنِّي وَ يَدْعُونِي إِلَى قِلَّةِ الْحَيَاءِ سَتْرُكَ عَلَيَّ وَ يُسْرِعُنِي إِلَى التَّوَثُّبِ عَلَى مَحَارِمِكَ مَعْرِفَتِي بِسَعَةِ رَحْمَتِكَ وَ عَظِيمِ عَفْوِكَ يَا حَلِيمُ يَا كَرِيمُ يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ يَا غَافِرَ الذَّنْبِ يَا قَابِلَ التَّوْبِ، پوشنده عيب ها، آمرزنده گناهان، داناى نهان ها، گناه را با كرمت می پوشانى، و كيفر با بردبارى ات به تاخير می افكنى، سپاس تو را سزاست بر بردبارى ات پس از انكه دانستى، و بر گذشتت پس از آنكه توانستى، بردبارى ات مرا به جانب گناه می كشد و بر نافرمانى ات جرأت می دهد، پرده پوشى ات بر من مرا به كم حيايى می خواند، و شناختم از رحمت گسترده و بزرگى عفوت، به من در تاختن بر محرّماتت سرعت مى دهد! اى شكيبا، اى گرامى، اى زنده، ای اى به خود پاينده، اى آمرزگار، اى توبه پذير...