السلام علیک یا رسول الله       صلوات الله علیه وآله وسلم                السلام علیک یا جعفربن محمد                 یا صادق الائمه علیه السلام هفده ماه ربیع الاول است و آسمان شد به یمن مقدم نور محمد دُرفشان  عرش حق شد خاک پای خاتم پیغمبران پر شد از فریاد ِ جاء الحق تمامی جهان ‌بر تن هر دشمن ایزد لباس ماتم است اهل عالم جشن میلاد رسول اکرم است خورده با صورت همه بت های مکه بر زمین شد دگر از آسمان اخراج، ابلیس لعین جای آن افلاک شد لبریز از نور یقین مژده بر اهل زمین آمد نبی ِ آخرین دوره کفر ونفاق و بت پرستی سر رسید کلّ عالم را امیر و هادی و رهبر رسید آمده تا که کند ابلیس را خار و ذلیل او شود از جانب حق مقتدای بی بدیل تا که گردد بر بشر هم رهنمای سلسبیل هم شود سرچشمه ی یک نسل والا و جلیل او برای کلّ هستی باب رحمت می شود آسمان ِ سیزده خورشید عصمت می شود در کنار عید احمد روز جشن دیگر است روز عید صادق آل پیمبر ،جعفر است او برای مذهب شیعه رئیس و رهبر است کوری عباسیان بر اهل عالم سرور است اوست دُرّ بحر باقر، لاله ی باغ علی با قدوم انورش شد شهر یثرب منجلی روی دست امّ فَروِه قبله ی جانان رسید در همان نوزادی خود تالی قرآن رسید با کمالات و جلالش جلوه ی یزدان رسید با روایات جلیلش معنی ایمان رسید آمده در آسمان ها همزمان خورشید و ماه می شود در محفل میلادشان دل رو به راه باز شد درب جنان از مقدم پُربارشان آمد از عرش معلّی' هر ملک دیدارشان زیر پای آن دو شد عرش خدا گلزارشان اسوه ی هر شیعه ای شد سیره و رفتارشان آمده دو آینه، دو مظهر ِ پروردگار مِهر آن دو می کند هر شیعه ای را رستگار یک نفر روی زمین اول سفیر ِ خالق است دیگری هشتم مه عصمت امام صادق است هر کسی که نیست شاد از عید آن دو فاسق است بر مقام نوکری آن دو شیعه لایق است باز شد بر روی کلّ شیعه ابواب نجات می شود بخشیده در میلاد آن دو سیئات آن دو شاه عالم و ما نوکر باعزّتیم با برائت از عدوی آن دو اهل جنّتیم در قیامت از حساب روز محشر راحتیم چون که اهل بیت را داریم غرق نعمتیم شکر ایزد منصب ما شد گدای اهل بیت جان ما،هستی ما گردد فدای اهل بیت ✍علی مهدوی نسب(عبدالمحسن)