🌀تفسیر آیه ۲۷ سوره مائده 📖(اى پيامبر!) داستان دو پسر آدم را به حقّ بر مردم بازخوان، آنگاه كه (هر يك از آن دو) قربانى پيش آوردند، پس از يكى (هابيل) پذيرفته شد و از ديگرى (قابيل) قبول نگشت. ◼️(قابيل) گفت: حتماً تو را خواهم كشت، ◻️(هابيل) گفت: خداوند، تنها از متّقين قبول مى‌كند. 💤نکته ها ✍ شايد مراد از تلاوت به حقّ آن باشد كه اين ماجرا در تورات تحريف شده و با خرافات، آميخته است و آنچه در قرآن آمده، حقّ است. 🌀در روايات آمده است كه هابيل، دامدار بود و بهترين گوسفند خود را براى قربانى آورد و قابيل، كشاورز بود و بدترين قسمت زراعت خود را براى انفاق در راه خدا برگزيد. «1» قرآن مى‌فرمايد: هرگز به خير نمى‌رسيد، مگر آنكه از آنچه دوست داريد انفاق كنيد. «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ» 🔮امام صادق عليه السلام فرمود: انگيزه قتلِ قابيل، حسادت او نسبت به‌پذيرش قربانى هابيل بود. 💤پیام ها 🔦 تاريخ را از افسانه جدا كنيم. «بِالْحَقِّ» (ماجراى قربانى هابيل وقابيل افسانه و داستان بى‌اساس نيست.) 🔦 اصل، تقرّب به خداوند است 🔦 پسر پيامبر بودن نقشى در ردّ يا قبول اعمال ندارد، بنابراين از يكى پذيرفته شد و از ديگرى پذيرفته نشد 🔦 تاريخ قتل وخونريزى هم‌زمان با تاريخ انسان است 🔦 گاهى حسادت، تا برادركشى هم پيش مى‌رود 🔦 به تهديد كننده‌ى به قتل هم بايد منطقى جواب داد 🔦 در قبول يا عدم قبول اعمال، انگيزه‌ها و خصلت‌ها مؤثّرند 🔦 ملاك پذيرش اعمال، تقواست، نه شخصيّت افراد و نه نوع كار 🔦 تفاوت در قبول و عدم قبول، براساس تقواست، نه تبعيض