🖌نوشتار و صوت 🎤 (7:30 دقیقه) پرسش: 👈 تفسیر بیت از شعر مولانا‌: «ای دل پاره‌پاره‌ام دیدن اوست چاره‌ام‌ - اوست پناه و پشت من تکیه بر این جهان مکن» را بیان نمایید. پاسخ (نشانی پیوند): ✍️ «مولانا» یعنی «مولای ما» و مولای ما امیرالمؤمنین و امامان علیهم السلام از نسل او می‌باشند. شهرت حکیم، عارف و شاعر بزرگ و نامی، جلال‌الدین محمد بلخی، «مولوی» می‌باشد، نه «مولانا»! و این لفظ را صوفیان و دراویش و ... به کار برده و شایع نموده‌اند. ✔️ در این غزل، وی با «دل خود» سخن می‌گوید؛ دلی که حرم الله و بیت الله می‌باشد و محبّت حق تعالی در آن نهادینه شده است؛ هر چند که بت‌هایی در آن نصب کنند؛ و البته دل (قلب) با توجه انسان به دنیا، مظاهر و متاعش و رویکرد به گناهان و توجه به غیر، محجوب می‌گردد و نیز گاه در شرایطی حجاب‌ها را کنار زده و با نور افشانی، تجلی می‌کند. ✔️ مخاطب در این غزل، همان دل می‌باشد و این نکتۀ بسیار مهمی است؛ چرا که وقتی گفته می‌شود: «روح من، دل من، عقل و فکر من، بدن من، خواسته‌های من، وابستگی‌ها و علایق من، عشق و معشوق من و ...» معلوم می‌شود که حقیقت وجود هر کسی، همان «منِ» اوست که متفاوت از دارایی‌ها و تعلقات او می‌باشد. ✔️ این غزل، خطاب به دل یا همان جان، یا حقیقت و فطرت آدمی، با این بیت شروع می‌شود: 📃 دوش چه خورده‌ای دلا؟ راست بگو نهان مکن چون خَمُشان بی‌گنه، روی بر آسمان مکن بادهٔ خاص خورده‌ای، نُقل خلاص خورده‌ای بوی شراب می‌زند، خربزه در دهان مکن بیشتر را اینجا بخوانید یا بشنوید: 👇 https://www.x-shobhe.com/shortanswer/13451.html @X_shobhe