#سبک_زندگی ‍ ندای قرآن را باید با گوش دل شنید 🔻 کسی که گوش دل به هیچ چیز نمی‌دهد و هیچ حقیقتی را باور ندارد و سرمست و دربست در اختیار شهوات خودش، یا شهوات دیگران دارد حرکت می‌کند، قرآن او را هدایت نخواهد کرد. 💠 بله قرآن یک ندایی هست؛ اما این ندا هیچ‌وقت به گوش آن‌ها حساس نمی‌آید. در قرآن یک تعبیری هست که می‌فرماید: «أُولَئِكَ يُنَادَوْنَ مِنْ مَكَانٍ بَعِيد» و این اشاره به همین آدم‌هاست. میگوید: «آنها ندا داده می‌شوند از راهی دور.» شما گاهی یک آهنگی را از راه دور می‌شنوید مثلاً یک نفر خوش‌خوانی یک نغمه بسیار زیبایی را با زیر و بم‌های بسیار رقیق و لطیفی دارد می‌خواند؛ اما فرض کنید از فاصله یک کیلومتری صدای او می‌آید، لکن چه می‌گوید؟ اولاً معلوم نیست چون لفظ شنیده نمی‌شود و فقط صدا شنیده می‌شود؛ بعد همین صدا هم که ظرافت‌های درونش به کار رفته اصلاً فهمیده نمی‌شود؛ مثل یک خطی که بر دیوار رسم شده و شما آن را از دور می‌بینید یک خط است اما وقتی نزدیک می‌روید می‌بینید این خط مثلاً یک ظرافت‌هایی درونش به کار رفته که از دور نمی‌شود دید. و لذا این آدم‌ها را قرآن می‌گوید مثل این‌که از دور صدای‌شان می‌زنند، چیزی نمی‌شنوند. پس باید هوشیار بود تا هدایت شد.