مولای غریبم به راستی چه چیزی منتظرانت را آرام می‏ کند و انتظار آنها را پایان می‏‌دهد؟ چه چیز در روشنی چشم‌هایشان است و دل بی‌قرارشان که آنها را قرار و آرام می‏ بخشد؟ آیا آنان که عمری به جادّه انتظار چشم دوخته‏‌اند و در همین مسیر با همه سختی‏‌هایش راه پیموده‏‌اند تا به دشت سرسبز موعود منتظر پای گذارند به پاداشی کمتر از هم‏نشینی‌ات راضی می‏‌شوند؟ و چه فرجامی از این زیباتر و چه لحظه‏‌ای از این باشکوه‌‏تر مهدوی باشیم