....
#شعر
#شعرمهدوی
به طاها، به یاسین،
به معراجِ احمد،
به قدر وُ به کوثر، به رضوان وُ طوبی
به وحیِ الهی، به قرآنِ جاری،
به توراتِ موسی وُ انجیلِ عیسی
بسی پادشاهی کنم؛ در گدایی!
چو باشم، گدایِ گدایانِ زهرا
چه شب ها، که زهرا دعا کرده تا،
ما همه شیعه گردیم وُ بی تابِ مولا
غلامیه این خانواده؛
دلیل وُ مرادِ خدا بوده، از خلقتِ ما
مسیرت مشخص،
امیرت مشخص، مکُن دل دل، ای دل!
بزن دل به دریا؛
که دنیا، که دنیا، که دنیا،
به خُسرانِ عقبی نیــرزد،
به دوری ز اولادِ زهرا نیــرزد
و این زندگانیه فانی،
جوانی خوشی های امروز وُ اینجا
به افسوسِ بسیارِ فــــردا نیرزد
اگر عاشقانه هوادارِ یاری؛
اگر مخلصانه گرفتارِ یاری؛
اگر آبرو می گذاری به پایش؛ یقیناً! یقیناً! خریدارِ یاری
بگو چند جمعه گذشتی، ز خوابت؟
چه اندازه در ندبه ها، زارِ یاری؟
به شانه کشیدی، غمِ سینه اش را
و یا چون بقیه، تو سَربارِ یاری
اگر یک نفر را به او وصل کردی؛
برای سپاهش، تو سردارِ یاری
به گریه شبی را سحر کردی، یا نه؟ چه مقدار، بی تاب وُ بیمارِ یاری؟
دل آشفته بودن، دلیلِ کمی نیست
اگر بی قراری؛ بدان یارِ یاری و پایانِ این بی قـــراری، بهشـــت است
بهشتی که سرخوش، ز دیــــدارِ یــاری
نسیمِ کرامت، وزیدن گرفته و بارانِ رحمت، چکیدن گرفته
مبادا بدوزی نگاهِ دلت را به مردم،
که بازارِ یوسف فروشی در این دوره ی بد، شدیداً گرفته!
خدایا به روی درخشانِ مَهدی؛
به زلفِ سیاه و پریشانِ مهدی
به قلبِ رئوفش که دریایِ داغ است؛
به چشمانِ از غصه گریانِ مهدی
به لب های گرمِ علی یا علی اش؛
به ذکرِ حسین وُ حسن جانِ مهدی
به دست کریم وُ نگاهِ رحیمش؛
به چشمِ امیدِ فقیرانِ مهدی
به حالِ نیاز وُ قنوتِ نمازش؛
به سبحانَ سبحانَ سبحانِ مهدی
به برقِ نگاه وُ به خالِ سیاهش!
به عِطرِ ملیحِ گریبانِ مهدی
به حجِ جمیلش به جاهِ جلیلش؛
به صوتِ حجازیه قرآن مهدی
به صبحِ عِراق وُ شبانگاه شامش؛
به آهنگِ سمتِ خراسانِ مهدی
به جان داده های مسیرِ عبورش؛
به شهدِ شهود شهیدانِ مهدی
مرا، دائم الاشتیاقش بگردان؛
مرا، سینه چاکِ فراقش بگردان
تفضل بفرما بر این بنده ی بی سر و پا؛
مرا همدم وُ محرم وُ هم رکابِ
سفرهای سوی خراسان وُ شام وُ عراقش بگردان
یــــــا مهــــــدی!
یـــــــــــا مهـــــــــــدی! مـــــــــددی
http://eitaa.com/yakahfealhaseen