عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله لِجَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ یَا جَابِرُ هَذَا شَهْرُ رَمَضَانَ مَنْ صَامَ نَهَارَهُ وَ قَامَ وِرْداً مِنْ لَیْلِهِ وَ عَفَّ بَطْنَهُ وَ فَرْجَهُ وَ کَفَّ لِسَانَهُ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَخُرُوجِهِ مِنَ الشَّهْرِ فَقَالَ جَابِرٌ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا أَحْسَنَ هَذَا الْحَدِیثَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله یَا جَابِرُ وَ مَا أَشَدَّ هَذِهِ الشُّرُوطَ امام باقر علیه السلام گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به جابر ابن عبدالله فرمود: ای جابر، در این ماه رمضان، هر کس روزش را روزه بگیرد و شبش را با دعا شب زنده داری کند و شکم و فرجش را پاک نگه دارد و زبانش را نگاه دارد، از گناهانش بیرون می‌آید همان طور که از این ماه بیرون می‌آید. جابر عرض کرد: ای رسول خدا! این حدیث چقدر نیکو و دلپذیر است؟ پس پیامبر فرمود: ای جابر و چقدر(رعایت) این شروط دشوار است! 📙فروع کافی ج۴ص۶۲