⭕ اصحاب صُفه انقلاب اسلامی! 🔹وقتی خاطرات تهی دستی حسن روحانی در دوران قبل از انقلاب را می خوانم، وقتی عکس مهدی پورحسینی(رئیس اسبق و البته عزل شده سازمان خصوصی سازی که به زندان محکوم شد) را در کنار شهید مهدی باکری می‌بینم، وقتی ماجرای فرزندان ولایتی و ویلای سعد آباد بابای عزیزشان و ویلای لواسان سرلشکر فیروزآبادی را می شنوم، وقتی داستان سفر ترکیه و خرید سیسمونی فرزند آقای قالیباف را مرور می کنم و امروز روزی هم اخبارمربوط به پسر شمخانی و دیروز روزی هم اتفاقات مربوط به داماد شمخانی را از ذهن خود عبور می دهم ودهها مثال دیگر از این جنس، قلبم تکان می خورد و به خدا پناه می برم. 🔹این مصادیق عبرت آمیز بیش از آنکه یک رویداد عاطفی و احساسی از سرنوشت بخشی از السابقون السابقون های انقلاب و جنگ باشد، یک نمای تکراری از تاریخ تحولات انقلاب های اسلامی است. نمایی که نمونه اش در هزار و چند صدسال پیش بسیار بوده است. 🔹وقتی پیامبر با یارانش بخاطر آزار مشرکان مکه، به مدینه هجرت کردند، مهاجرین نتوانسته بودند مال و اموال شان را با خود همراه کنند، کنار اینکه بسیاری شان هم کلا فقیر و تهیدست بودند. اینها وقتی وارد یثرب شدند، در صحن (صفه) مسجدی که پیامبر در نخستین روزهای اقامتشان بنا کردند ساکن شدند چرا که خانه و کاشانه ای نداشتند. 🔹این گروه که جزو پیشگامان نهضت نبوی و اصحاب خاص پیامبر بودند، در چنان فقری زندگی می کردند که تاریخ می گوید از فرط گرسنگی سنگ به شکم می بستند و اگر از سوی مردم مدینه غذایی بهشان نمی رسید، شب در همان صحن مسجد، روی خاک، گرسنه می خوابیدند. 🔹اوضاع اما همیشه آنطور نماند و با پیروزی و استقرار کامل حکومت اسلامی، بخصوص بعد از رحلت نبی اکرم اینها به اصلی ترین مقامات حکومتی تبدیل شدند و طی یکی دو دهه، صاحب ثروتی عجیب و افسانه ای شدند. کاخ ها ساختند، مراتع را تصرف کردند، دست فرزندان و خانواده هایشان را به اموال و نوامیس مسلمین باز کردند و چنان فسادشان فراگیر شد که سبب فوران خشم عمومی و قتل خلیفه سوم توسط شورشیان شد. 🔹حالا انقلاب ما هم نیز به آفت همان اصحاب صحن (صفه) مبتلا شده است. ما با بخشی از مسئولانی روبرو هستیم که پیش از انقلاب فقیر و تهی دست یا در بهترین حالت، دارای وضع مالی متوسطی بوده اند، اما پس از استقرار حکومت، و دسترسی شان به منابع ملی و حکومتی ، به آلاف و اولوفی رسیده اند، صاحب کاخ و برج و زمین های بکر و ماشین های آنچنانی شده اند، البته و قطعا هستند کسانی که هنوز دامن خود را پاک نگاه داشته باشند، که اتفاقا بر خلاف تصور عموم مردم، تعدادشان بسیار زیاد است. 🔹اینها از یک جناح هم نیستند. میانشان از اصلاح طلب و اعتدالی وجود دارد تا اصولگرا و انقلابی، از عبا و عمامه دار تا کراواتی و کت و شلواری. تنها امثال هاشمی. شمخانی و ولایتی وقالیباف.و.. . نیستند. کافی است یک سرچ ساده انجام دهید تا دریابید چه تعداد از این آقایان در مناطق اعیانی نشین تهران زندگی می کنند، کسانی که با عملکرد خود و فرزندانشان چنان ضربه به اعتماد عمومی مردم زدند که به جرأت می توان گفت آمریکا با تحریم ها و فشارهای ظالمانه اش نزد. کسانی که خود، فرزندان و بستگانشان انقلاب خمینی کبیر را ملعبه امیال نفسانی شان کردند و در این بازار دنیاطلبی و شهوترانی، کالای خود را فروختند و مال اندوزی را پیشه خویش کردند. 🔹 اصحاب صفه، نه یک قشر و یک سری افراد مصداقی در گذشته، که طبقه ای اجتماعی و سیاسی، در تمام دوران های پسا انقلاب است. برای همین است در زیارت عاشورا ما با لفظ الی یوم القیامه آنها و جریان سیاسی و اجتماعی آنها را لعن می کنیم. 🔹 طبقه ای که انقلاب را به وجود می آورند و خود آن را تبدیل به پله ای می کنند برای صعود به برهوتی که در ذهن شان چُنان نوک قله ای تصویر می شود. اما دریغ از آنکه اسباب لعن و نفرین برای دنیا و آخرتشان را فراهم آورده اند. نفرینی که از آه جانسوز صاحبان اصلی همان انقلابی صادر می شود که از عاملین آن بوده اند، مستضعفین و پابرهنگانی که خون دادند و هر سختی و مشقتی را تحمل کردند فقط برای رضایت اسلام و امام. همان مستضعفینی که آقایان پا به روی شانه آنان گذاشتند به نان و نوایی رسیدند. 🔹آهی دردناک از سینه سوزناک خانواده شهدا، خانواده هایی که هر روز بر تعدادشان افزوده می شود و از هیچ کس و هیچ جایی نه تنها طلب و ادعایی نداشته بلکه همچنان خود را مدیون و شرمنده خمینی و خامنه ای می دانند. چرا؟ چون جنس معامله شان فرق دارد. خداوند بر درجات دو شهید این ایام بیفزاید، مقداد مهقانی و میلاد حیدری.