یک روز خوب با دانشجویان ورودی جدید دانشگاه صدا و سیما کمی با آنها درباره "تباه و طرب" حرف زدم: ✔️ما مدام داریم بخشی از زندگیمان را موکول می‌کنیم به مرحله‌ی بعدی زندگی. در واقع زندگی ما می‌شود مجموعه‌ایی از دقایقی که منتظریم از آن عبور کنیم. زندگی ما مجموعه‌ایی از لحظاتیست که آرزو می‌کنیم زودتر تمام شود. اینگونه بهره و لذتی از زندگی نصیب‌مان نمی‌شود راه نجات چیست؟ خیام می‌گوید:دریاب دمی‌که با طرب می‌گذرد ✔️لحظه ای که باور کنیم که دیگر چیزی نداریم که بخواهیم بفروشیم تا چیز دیگری بدست بیاوریم آن لحظه طرب انگیز است. آن چه متاعی است که به شما طرب علی الدوام میدهد؟ جهان هیچ چیز ارزشمندتری از خود شما ندارد که به شما بدهد. ✔️زمانیکه به هیچ فکر می‌کنید و به اینکه جهان تباه هست و هیچی در آن نیست آن زمان هنر شکل می‌گیرد. هیچِ دنیا معنایش مرگ است. لحظه اندیشیدن واقعی به مرگ، سرآغاز کار هنری است. مهم ترین چهره های شاخص زندگی طرب انگیز، شعرا و حکما و هنرمندان واقعی هستند. همان‌ها که متاعی دارند که دیگر بهایی برای خرید و فروش آن نیست. 🔸️(و البته جلسه جداگانه‌ای هم برای گفتگو درباره اتفاقات اخیر داشتیم) 🆔️ @yaminpour