🌷نکته تفسیری صفحه ۱۳۹🌷 🌷 مراقبت از نماز: پیامبر خدا در مسجد نشسته بود. جماعتی از مسلمانان نیز در محضر ایشان بودند و از وجود نورانی اش بهره می بردند. مردی وارد مسجد شد و در کناری به نماز ایستاد؛ ولی نمازش عجیب و غریب به نظر می رسید. هنوز به رکوع نرفته، بلند می شد. همین که پیشانی اش را به زمین گذاشت، می نشست! پیامبر با تأسّف به آن مرد نگاه کرد و با ناراحتی فرمود: «مانند کلاغ که به زمین نوک می زند، سر به زمین می کوبد! اگر این مرد بمیرد و نمازش به همین صورت باشد، بر دین و آیینی غیر از دین من مرده است.» یکی از مهم ترین دستورهای دین اسلام، نماز است؛ تا آن حد که این عبادت به ستون دین تشبیه شده، و ترک آن، مساوی با از بین رفتن ساختمان دین در وجود انسان شمرده شده است. بر اساس این آیه، کسانی که به آخرت ایمان دارند، دارای دو ویژگی مهم هستند: 1ـ به قرآن و احکام و دستورهای آن ایمان دارند؛ 2ـ از نمازهایشان مراقبت می کنند. در حقیقت، انسانِ مسلمان، علاوه بر اعتقاد به خدا، معاد، نبوّت، امامت و ... ، در عمل نیز به دستورهای خدا پایبند است؛ به خصوص برای مهم ترین عمل دینی یعنی نماز اهمیت ویژه ای قائل است و مانند گوهر گرانبهایی از آن مراقبت می کند. در میان کارهایی که برای مراقبت از نماز لازم است، دو کـار مهم تر به نـظر می رسد: 1ـ خواندن آن در وقت مشخّص شده‏ اش، به ویژه در اول وقت. در روایتی از امام باقر می خوانیم: «نخستین کار از کارهای انسان که [در قیامت] محاسبه می شود، نماز است؛ که اگر پذیرفته شود، اعمال دیگرش نیز پذیرفته خواهد شد. هنگامی که نماز در اول وقت خوانده شود و به آسمان رود، در حالی که سفیدرو و درخشان است، نزد نمازگزار بازمی گردد و می گوید: از من مراقبت کردی؛ خدا نیز از تو مراقبت کند. ولی هنگامی که در غیر وقتش و بدون رعایت آداب و دستورهایش خوانده شود و به آسمان رود، در حالی که سیاه رو و تاریک است، نزد نمازگزار بازمی گردد و می گوید: مرا تباه کردی؛ خدا نیز تو را تباه کند!» 2ـ دومین کار برای مراقبت از نماز، انجام آداب و دستورهای آن، و توجّه به معانی اش است. امام صادق در این باره فرموده است: «تو تنها از آن سهمی از نمازت بهره می‏بری که باتوجّه خوانده ای.»