🌷 نکته تفسیری صفحه ۲۵۳🌷 بهترین زندگی: «چگونه زندگی بهتری داشته باشیم؟»؛ این سؤالی است که تک تک ما در جستجوی پاسخ آن هستیم و برای رسیدن به آن، شب و روز تلاش می کنیم. شاید مهم ترین دغدغه‏ ی دنیای مدرن امروز نیز پاسخ به همین سؤال باشد؛ امّا چرا با این همه پیشرفت و تمدّن ظاهری، هنوز بیشتر انسان ها روی خوشی و آسایش را ندیده اند؟ چرا اضطراب و افسردگی در دنیا بیداد می کند و چرا بسیاری از مردم، با داشتن بسیاری از امکانات، باز هم از زندگی خود لذّت نمی برند؟ پاسخ این پرسش ها جز با شناخت صحیح انسان به دست نمی آید. بدون‏ شک اگر ما انسان را موجودی مادّی بدانیم و همه‏ ی وجود او را در جسمش خلاصه کنیم، ایجاد بهترین زندگی مادّی برای او، مساوی با فراهم شدن بهترین زندگی خواهد بود؛ ولی موضوع این است که انسان موجودی دوبُعدی است: یک بُعد، جسم اوست که به جهان مادّه مربوط می شود، و بُعد دیگر، روح اوست که به عالم ملکوت متّصل است، و تا زمانی که به جسم و روح انسان رسیدگی کافی و هماهنگ نشود، او از وضعیت خود راضی نخواهد شد. امّا چه‏ کسی می تواند برنامه‏ ی دقیقی برای سلامت جسم و روح انسان ارایه کند؟ آیا خود انسان می تواند تمام نیازهای روحی و جسمی خود را که بدون‏ شک پیچیده ترین موجود روی زمین است برآورده کند؟ پاسخ قطعی این سؤال، منفی است؛ زیرا انسان، نقطه‏ ی کوچکی از این جهان است و بدرستی نمی داند که در کجای عالم هستی قرار دارد و برای رسیدن به هدف نهایی خود، چه‏ کارهایی باید بکند. او که خود یکی از مخلوقات است، از نیازها و توانایی های حقیقی خود خبری ندارد، و تنها آفریدگار او از تمامی نیازهایش آگاه است و می تواند برای سعادتش برنامه ریزی کند. پس تنها راه سعادت بشـریت و یگانه مسیر رسیدن به خوشبختی، پیروی از مقرّرات دین اسلام است که آفریدگار هستی برای سعادت بشر نازل کرده است. این آیه به وضوح بیان می کند که بهترین و پاک ترین زندگی، برای افراد باایمانی ست که با توجّه به دستورهای دین، به شایستگی رفتار می کنند. آیات 28 و 29 بیان می کند که دو عامل مهم، مایه‏ ی آبادانی زندگی فردی و اجتماعی انسان در دنیا و آخرت است؛ توجّه به خدا و پیروی از دستورهای دین. در آیه‏ ی 96 سوره‏ ی اعراف نیز می خوانیم: «اگر مردم شهرها باایمان و پرهیزکار بودند، خیر و برکاتِ آسمان و زمین را به رویشان می گشودیم.» در مقابل، در آیه‏ ی 124 سوره‏ی طه نیز می خوانیم: «هر کس که از یاد من روی گرداند، زندگی سختی خواهد داشت.» آری، راز خوشبختی انسانها در دنیا و آخرت، همین نکته است، و تنها با شناخت پیام خدا و با ایمان و عمل به آن می توان به سعادت قطعی رسید. البته باید به یاد داشته باشیم که این کار گفتن اش آسان و اجرایش سخت و دشوار است. هرچند «اسلام» نامی آشناست و در ظاهر میلیون ها پیرو دارد، باید بپذیریم که مظلوم ترین حقیقت جهان است و واقعیت این است که اکثر مسلمانان، تنها نام اسلام را با خود حمل می کنند و از آموزه های حیات‏ بخش آن بهره‏ ی زیادی ندارند. بی شک تا زمانی که پیروی ما از دین، تنها در حدّ ادعا بماند، از آثار بی نظیرش نصیب زیادی نخواهیم برد؛ درست مانند شخص گرسنه ای که غذای خوشبویی را فقط می بوید، یا بیماری ‏که تنها به دارو می نگرد! آری، تا زمانی که صداقت، امانت، وجدان کاری، نوع‏ دوستی، خوش‏ خلقی، راست گویی و ... ـ که دستورهای بدیه ی و بنیادین اسلام هستند در زندگی ما جایگاه محکمی نداشته باشند، ما از برکات اسلام بهره‏ ی زیادی نخواهیم برد.