هدایت شده از گل یاس
🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۴۹🌷 شیعه: خداوند پس از اشاره به سرگذشت حضرت نوح، در این آیه می فرماید که یکی از شیعیان حضرت نوح، حضرت ابراهیم بوده است. واژه‏ ی «شیعه» در لغت به معنای گروهی است که از پیشوای خود پیروی می کنند، و در اصطلاح علوم اسلامی، به معنای پیروان امیر مؤمنان علی علیه السلام است که همراه او و بر ضد دشمنانش هستند، و پس از او، همین ارتباط را با امامان معصومی که از فرزندانش هستند، حفظ می کنند . برخلاف ادّعای مخالفان شیعه، واژه‏ ی شیعه را پیروان حضرت علی علیه السلام اختراع نکرده اند؛ بلکه شیعه واژه ای قرآنی است، و بر اساس روایات فراوانی که نقل شده، این واژه را بارها خود پیامبر صلوات الله علیه در مورد پیروان حضرت علی علیه السلام به‏ کار برده است. از جمله در حدیث معروفی از پیامبر نقل شده که به امام علی علیه السلام فرمود: «تو و شیعیانت، رستگاران راستین هستید.» در حدیث دیگری از امام باقر علیه السلام می خوانیم که آن حضرت به برخی از پیروان خود فرمود: به شما به‏ سبب داشتن این لقب(شیعه) تهنیت می گویم. یکی از آنان عرض کرد: مردم آن را برای ما ننگ می دانند! حضرت فرمود: مگر سخن خدا را نشنیده ای که فرموده است: «وَ اِنَّ مِن شیعَتِه؛ لَاِبراهیم» ؟ پیشوایان معصوم ما، در کنار فضایل بسیار زیادی که برای شیعیان خود ذکر کرده اند ، ویژگی های فراوانی نیز برایشان برشمرده و تأکید کرده اند که شیعیان حقیقیِ آنان، کسانی هستند که آن صفات را در وجود خود تقویت می کنند؛ صفاتی مانند پرهیز از لقمه‏ ی حرام، پاکدامنی، اخلاص و دوری از ریا، امیدواری به پاداش خدا، ترس از کیفر او ، پرهیزکاری، تلاش و کوشش در انجام وظایف، امانتداری، زهد و بی اعتنایی به تجملات دنیا، راز و نیاز و شب زنده داری، گزاردن زیارت خانه‏ ی خدا (در صورت توان)، پرهیز از هر کار حرام ، تسلیم در برابر فرمان اهلبیت و عمل به آن، دشمنی با دشمنان اهل بیت، روزه داری و تحمّل تشنگی و گرسنگی برای خشنودی خدا، مهربانی، دوستداری دانش، بردباری، و صفات و ویژگی های خوب دیگر.