🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۴۹🌷
شیعه:
خداوند پس از اشاره به سرگذشت حضرت نوح، در این آیه می فرماید که یکی از شیعیان حضرت نوح، حضرت ابراهیم بوده است. واژه ی «شیعه» در لغت به معنای گروهی است که از پیشوای خود پیروی می کنند، و در اصطلاح علوم اسلامی، به معنای پیروان امیر مؤمنان علی علیه السلام است که همراه او و بر ضد دشمنانش هستند، و پس از او، همین ارتباط را با امامان معصومی که از فرزندانش هستند، حفظ می کنند . برخلاف ادّعای مخالفان شیعه، واژه ی شیعه را پیروان حضرت علی علیه السلام اختراع نکرده اند؛ بلکه شیعه واژه ای قرآنی است، و بر اساس روایات فراوانی که نقل شده، این واژه را بارها خود پیامبر صلوات الله علیه در مورد پیروان حضرت علی علیه السلام به کار برده است. از جمله در حدیث معروفی از پیامبر نقل شده که به امام علی علیه السلام فرمود: «تو و شیعیانت، رستگاران راستین هستید.»
در حدیث دیگری از امام باقر علیه السلام می خوانیم که آن حضرت به برخی از پیروان خود فرمود:
به شما به سبب داشتن این لقب(شیعه) تهنیت می گویم. یکی از آنان عرض کرد: مردم آن را برای ما ننگ می دانند! حضرت فرمود: مگر سخن خدا را نشنیده ای که فرموده است: «وَ اِنَّ مِن شیعَتِه؛ لَاِبراهیم» ؟ پیشوایان معصوم ما، در کنار فضایل بسیار زیادی که برای شیعیان خود ذکر کرده اند ، ویژگی های فراوانی نیز برایشان برشمرده و تأکید کرده اند که شیعیان حقیقیِ آنان، کسانی هستند که آن صفات را در وجود خود تقویت می کنند؛ صفاتی مانند پرهیز از لقمه ی حرام، پاکدامنی، اخلاص و دوری از ریا، امیدواری به پاداش خدا، ترس از کیفر او ، پرهیزکاری، تلاش و کوشش در انجام وظایف، امانتداری، زهد و بی اعتنایی به تجملات دنیا، راز و نیاز و شب زنده داری، گزاردن زیارت خانه ی خدا (در صورت توان)، پرهیز از هر کار حرام ، تسلیم در برابر فرمان اهلبیت و عمل به آن، دشمنی با دشمنان اهل بیت، روزه داری و تحمّل تشنگی و گرسنگی برای خشنودی خدا، مهربانی، دوستداری دانش، بردباری، و صفات و ویژگی های خوب دیگر.